Gisteren naar Ikea geweest. Mijn zus overleed bijna 2 jaar geleden aan de gevolgen van een auto-immuunziekte, de erfenis is rond en ze liet me €1000 na, om iets leuks mee te doen. Het fornuis en oven zijn al lang aan vervanging toe dus besluit ik om het geld toch aan iets praktisch uit te geven.
Mijn zoon is niet echt mobiel, maar logisch denken is geen probleem. Op de keukenafdeling vinden we al snel onze gading en trekken naar de klantendienst om alles op te halen.
Personeel mag niet helpen met inladen en volgens de verkoper weegt het allemaal niet zo zwaar. Thuis kan het niet geleverd worden want we wonen te ver weg.
Daar sta ik dan aan de auto met een loodzwaar pakket en bekijk de situatie. Mijn zoon is ondertussen overgeschakeld op zijn stok en geeft instructies. Ik krijg de doos halverwege de koffer, schuif de rolstoel onder het pak en mijn slim kind gebruikt zijn stok als hefboom zodat de doos niet wegschuift. We krijgen allebei de slappe lach, de doos hangt halverwege de rolstoel en de auto. Met een laatste krachtinspanning, en ik voel dat mijn werveltjes dit niet leuk vinden, overbrug ik het laatste stukje en de doos schuift in de koffer. De rolstoel demonteer ik en verdeel ik over de achterbank en glunderend vertrekken we naar huis.
Weer een overwinning! Ik zal nog wel enkele dagen rondrijden met de oven in de koffer wachten op een sterke ziel om het ding eruit te tillen ;-).
Mijn vrouw is reeds ziek van 1998.... maar laatste 3 jaar erg achteruit gegaan en bied ik haar de nodige zorg aan... niet altijd even makkelijk.
Al een paar weken niet meer gefietst. Nu begint het toch erg te kriebelen. Het weer, een loopneus en andere (mantelzorg)activiteiten houden mij voorlopig uit het zadel. Het zal binnenkort toch wel iets beter worden buiten zeker?
't Vrouwke doet het goed de laatste tijd. De vermetele pogingen om toch een paar stapjes te zetten met de rollator leveren een resultaat op. Niet te geloven na 4 jaar rolstoel. Alle beetjes geven toch weer wat hoop naar de toekomst toe....
Ja, Ja !Ook deel uitmaken van de vele zieken. Een snotvalling met een verstopte neus.
Gevolg:zo doof als een pot!! Maar nu dank zij dokter en neusdruppels weer in de
wereld van het geluid. DE STILTE DOORBROKEN !Ik wens dan ook alle zieken
een goede beterschap.
André en Johanna.
Gisteren is mijn vrouw voor de vierde maal naar de dagopvang geweest, tot nog toe bevalt het haar schijnbaar nogal. Dat geeft mij enkele uren ademruimte en kan ik in de zomer terug wat fietsen.
Voorlopig is het inschakelen van extra uren zorg door familiehulp afgeblazen. Mijn moedertje was veel te zeer overstuur door het idee alleen al,
daarom zijn wij allen gezwicht en blijft ons weekschema zoals het is. Intern zijn er wel enkele
verschuivingen door 2 van mijn zussen opgenomen om mijn jongste zus wat te ontlasten en haar een vrije middag en avond te gunnen.
