Omdat deze persoon in haar leven ook alles voor mij heeft gedaan wat ze kon.
Enkele maanden geleden begon mijn vader plots te klagen over aanhoudende buikpijn. Eten en drinken was plots een immens probleem en dat terwijl hij zwaar diabetici heeft. Na vele onderzoeken bleek dat hij een tumor had op zijn dikke darm. Hij werd met succes geopereerd, maar heeft nu wel de nodige zorg en toezicht nodig.
Omdat mijn dochter een mentale beperking heeft en bovendien fibromyalgie is regelmatige zorg en bijstand nodig. Ook sta ik in voor de bewindvoering van haar goederen.
Ik heb mijn ouders beloofd om voor mijn (beide) broers te zorgen zolang ik dit kan. Mijn oudste broer woont bij mij en gaat drie dagen per week naar de dagopvang.
Aangezien zijn handicap is hij niet in staat om zelf voor zich te zorgen. Daarom doe ik dit 24/7 nog steeds met veel plezier.
Ik zorg voor mijn zieke mama en hoogbejaarde tante. Ik zorg voor hen omdat ik wil dat ze het goed hebben, maar ook omdat er niemand anders is in onze kleine familie die dit wil of kan doen.
Ik zorg voor mijn beide ouders: wassen en boodschappen doen en de financiën
Moeder woont alleen, kan ongeveer niks meer maar weigert pertinent naar woonzorgcentrum te gaan. Dus we helpen ze zo goed & zo kwaad mogelijk.
Een auto mist zijn bocht (Gsm--ende bestuurder) en mijn lieve vrouw wordt met haar fiets aangereden. Talrijke breuken etc.... van een actieve sportieve naar een pijnlijke nieuwe situatie. En volledig afhankelijk.
Ik neem dit op en wil haar helpen en begeleiden in zinvol leven, met wat nog wel kan.
Ik ben reeds 10 jaar in relatie met mijn partner die nu longkanker heeft, dus is het maar normaal dat ik naast mijn dagtaak ook haar zoveel als mogelijk help en bijsta in deze moeilijke periode.
Zorg overgenomen van de moeder die in 2011 overleed, geen andere familieleden.
