Hallo beste mantelzorgers. Heb veel moed voor de zorg die jullie opnemen, combineer dat zeker door af en toe vrij te nemen voor jezelf.
Ik heb het jaren gedaan, maar plots is het dan afgelopen, veel vlugger dan we dachten.
Mijn echtgenoot is overleden op 4 aug 2018. Na een moedige beslissing van hemzelf om nog verder te willen heeft hij een ingreep ondergaan. Dat viel mee maar door allerlei complicaties (of zijn lichaam die het toch niet meer aankon) is hij dan toch overleden.
Na jarenlange zorg, waar je zo weinig tijd voor jezelf hebt, heb je dan zoveel tijd over die je dan anders moet indelen, dat lukt momenteel ook nog niet.
Heel veel moed aan alle mantelzorgers, ik denk aan jullie.
Beste Vrienden mantelzorgers en mantelzorgvragers bij deze wil ik jullie melden dat op 24 september 2018 mijn echtgenoot spijtig genoeg overleden is. Na een kleine beroerte leek het dat hij terug beter werd en heeft nog een 14-tal dagen terug actiever geweest, maar helaas des morgens heeft hij mij en het wereldse verlaten om terug naar moeder aarde te keren en met zijn kameraden Grenadiers de strijd der oneindigheid verder aan te pakken. Ik wil vooral ook alle mensen van de thuisverpleging en thuiszorg van de Bond Moyson van harte bedanken voor de goede zorgen de laatste maanden, want ik moest 24u op 24u 7 op 7 dagen daar zijn voor mijn echtgenoot iets wat ik tot op de laatste momenten met hart en ziel heb gedaan. Alleen had ik wel wat meer verwacht van de Federale Overheidsdienst waar zijn dossier zes maanden heeft aangesleept om dan op de dag van zijn overlijden de schriftelijke mededeling te krijgen dat hij niet in aanmerking kwam, pijnlijk. Het ga jullie allemaal goed en hou de moed erin het is het allemaal waard, zeker als er die kleine twinkeling in jouw zorgvrager zijn of haar ogen te zien is wanneer je dicht bij hem of haar bent. Dikke kus en knuffel voor alle mantelzorgers en vragers ten lande. Martin D.
De uitslag van de CT-scan was vrij positief, de chemo heeft gewerkt. Toch had de dokter een beter resultaat verwacht en werd immunotherapie voorgesteld. Om te recupereren kreeg ze twee maanden time-out en dit heeft haar echt deugd gedaan. Vorige woensdag werd de 1e immuno-beurt toegediend. Het is afwachten of ze geen last zal krijgen van mogelijke nevenwerkingen want die kans zit er wel in. Om de twee weken wordt de kuur gegeven en pas na 3 à 4maanden zullen we weten of er resultaat is. Het wordt een spannende tijd. Toch blijven we hoopvol en positief!
We hebben het nieuws gekregen wanneer ik mij wou inschrijven (kon niet beslissen) op school.
Ik heb nog 3 zussen die studeren 1 op de unief 2 in het middelbaar, mijn mama heeft een goede baan
En heb toen beslist ik heb verzorging gestudeerd dus kan ik het wel op mij pakken en kan mijn mama nu hoofd van het gezin financieel verder werken
Ik vind het normaal om thuis voor mijn partner te zorgen. Bij de diagnose hebben we samen afgesproken de zorg zoveel mogelijk thuis te laten verlopen.
Bij het overlijden van mijn vader werd duidelijk dat mijn moeder het niet alleen aankom. Je zag ze zienderogen wegkwijnen. Op dat moment leefde ik alleen en nam het besluit om bij haar in te trekken en haar op alle mogelijke manieren bij te staan. Niet alleen fysiek maar ook mentaal. Dank zij dit besluit is ze beginnen heropleven.
Ondersteunen opdat moeder zolang mogelijk zelfstandig in haar eigen huis en omgeving zou kunnen blijven wonen.
Toezicht en ondersteuning geven bij ADL, veiligheid, voeding, hygiene en verplaatsing.
Omdat hij moeilijk te been is en heel veel pijn heeft ten gevolge van twee knie operaties. Twee keer nieuwe knie in zelfde been...eerste in februari 2017 dan bacterie in de knie zeer zwaar herstel en dan in september 2017 tweede prothese gestoken...
Weer zware revalidatie dat tot nog toe niet helpt.
