Ik zorg voor mijn vader omdat hij de beste zorg verdient, omdat hij zelf een heel onbaatzuchtig iemand is die heel veel voor zijn familie en voor mij heeft gedaan en opgeofferd. Op zijn oude dag heeft hij last van tal van ouderdomsziektes, waaronder diabetes en nierinsufficiëntie. Hij is weduwnaar sinds 1996.
We nemen de zorg op ons, uiteraard omdat het je kind is, maar ook omdat onze zoon nog steeds geen extra uitkering krijgt via zijn PV budget om zijn zorg aan te kopen. Hij krijgt ook geen basisbudgetondersteuning omdat er destijds in zijn aanvraag toekomstgericht stond en niet actief. Eigenlijk worden we gestraft omdat we de zorg zelf doen
Mijn moeder is 86 jaar en eind vorig jaar werd de ziekte van Alzheimer vast gesteld.
Bezorgdheid om gezondheid van vader (net 94 jaar geworden), die nog bij mij woont en praktisch volledig immobiel is, blind aan één oog, gehoorproblemen heeft en nog meer fysieke kwalen, eigen aan de leeftijd; gelukkig mentaal nog in optimale conditie !!
Omdat wij man en vrouw al 46 jaar samenzijn en Herman de ziekte van Alzheimer overkwam.
Ik zorg voor mijn zoon Sander omdat ik hem graag zie en hem telaten opgroeien in een familiale sfeer. Een andere reden is ook om aan zus en broer mee te geven dat anders en moeilijk ook gaat.
Het gaat om mijn moeder en ik woon nog bij haar in. Het wordt nu moeilijk om haar alleen te laten, ik werk in de voormiddag van 8.30 tot 12.30.
Je vertrekt gelukkig samen, wel en gezond, voor goed en kwade dagen en je ziet elkaar graag. Je beleeft samen de meest gekke dingen, je maakt samen toffe en minder toffe tijden mee maar je bent er voor elkaar. Waarom zou je elkaar dan in de steek laten als één of andere waanzinnige ziekte toeslaat?
