Uit liefde voor Emmy, mijn echtgenote, aan wie we trouw beloofde en dit in goede en kwade dagen. Van 2009 tot 2015 heb ik de totale zorg op mij genomen. Helaas is Emmy vrijwel plots overleden op zondag 19 april als gevolg van een ernstige lek aan de endoprothese. Emmy, dank voor ons 52 jaar samenzijn.
Nieuwe foto geplaatst: mama zit te wachten op het busje om naar het dagcentrum te gaan.
Vandaag 2 Juni.
De hulp die wij nu ontvangen heeft vele zorgen van onze schouders genomen. Maar he
organisatie plan dat wij opgesteld hebben om te kunnen thuis blijven werkt prima dank zij deze hulp. En zelfs de tamelijk hoge meer kost dat dit plan vraagt is nog altijd veel lager dan het RVT!
Dus, zoals U ziet is er voor bijna alles een oplossing! Nooit opgeven maar altijd verder
blijven zoeken en hopen!
Veel goeie moed aan Jullie allemaal, lieve mensen, en blijf HOPEN!
Groeten van ons beiden.
Andre V.
Mijn vrouw heeft al meer dan 4 jaar chronische pijn in de mond, deze pijn is constant voelbaar, bij inspanningen en stappen neemt de pijn nog feller toe waarbij ze zorg nodig heeft, ook is zij sinds 2012 Parkinsonpatiënt. Ikzelf heb 22 april l.l.
een hersenbloeding gehad, gelukkig zonder neurologische gevolgen, ben nu aan de beterhand
vandaag 21 mei
Het begint stilaan te vlotten met de organisatie rond de thuiskomst van Johanna.
Maar we moeten alles opnieuw beginnen toe te passen want het is nu dubbel zo zwaar.
Maar het Vrouwke is thuis en ik niet meer eenzaam,maar gelukkig, zelfs met het meer werk.Dus zoals U ziet heeft alle last en mizerie ook nog goeie kanten.
Groetjes van ons beiden!
Lees vandaag in de krant dat het hoofdzakelijk vrouwen zijn die aan mantelzorg doen. Dan kan ik des te meer fier zijn om als man tot deze orde te behoren. Het is niet altijd even leuk maar diep vanbinnen voelt het toch goed...
Lees vandaag in de krant dat het hoofdzakelijk vrouwen zijn die aan mantelzorg doen. Dan kan ik des te meer fier zijn om als man tot deze orde te behoren. Het is niet altijd even leuk maar diep vanbinnen voelt het toch goed...
Vangaag Dinsdag 12 mei 2015
Eindelijk mag mijn echtgenote naar huis na een verblijf in het ziekenhuis van een dikke 3 maand(09/02/2015 opname) De breuken aan dijbeen en enkel zijn genezenè Ze kan nu op haar voet steunen , maar stappen is er niet meer bij !
maar wij hebben heel veel hulp en het zal wel gaan!Want als het 15 jaar gaat dan kan
men er beter mee omgaan. U ziet beste MA-ZOers dat men nooit mag opgeven!
Veel sterkte voor U allen en veel groeten van ons beiden !
Ben een drietal weken volledig ingestort: kon niets meer, was volledig op. Mama gaat nu naar een dagopvang, voorlopig, zodat ik mijn batterijen weer wat kan opladen. Ik hoop voor nog een paar weken, want financieel is het heel zwaar. Het was kiezen tussen dagopvang en familiale hulp in huis. We hebben voor de dagopvang gekozen, mama gaat graag en komt zo nu ook eens in contact met mensen van haar leeftijd. Jammer dat het zo duur is!
ik ben best trots op het artikel over zelfzorg voor mantelzorgers in " maczima " van deze maand
