Netwerk voor mantelzorgers, van maandag tot zondag

Lucie S.

zorgt voor partner met kanker

Het is mijn echtgenoot. Door zijn ziekte; prostaatkanker met uitzaaiingen in botten al voor 6 jaar, kan hij steeds minder zelf doen. Dus aan- en uitkleden, koken, boodschappen doen, herdershond 4x per dag uitlaten, koken zijn o.a. mijn taken. Wij zijn gepensioneerd en 73 en 71 j. Tevens heeft hij er nog hartfalen en Parkinson bijgekregen.


2

Dragen Lucie een warm hart toe:
Mieke . , Jennifer V.





Jennifer V. liet een reactie achter

Dank je Lucie voor je hartje. Het doet zo'n deugd. Mijn moeder is zeer optimistisch en vrolijk en positief, ze klaagt nooit, ook al heeft ze de gruwelijkste ziektebeelden en somberste voorspellingen en zelfs dat is hartverscheurend want zo een sterke, lieve en positieve vrouw, een beeld van een moeder, daar wil ik geen afscheid van moeten nemen.
Ik hoop dat je ook uit die hartjes wat positivisme en energie haalt. Lotgenoten.
Ik wens je veel sterkte en veel goede momenten. Die zijn zo nodig.
En doe af en toe iets wat je normaal nooit voor jezelf zou doen, maar gewoon als extraatje. (Wees creatief daarbij want bij gebrek aan tijd of geld voor echt zotte dingen moet je het soms halen uit de kleine dingen. Soms trakteer ik mezelf op iets banaal zoals een interview met Colin Firth bekijken voor het slapen gaan, gewoon het feit dat ik dat nu al zie als een me-momentje maakt het nog eens zo genietbaarder. Alsof hij me door de moeilijke dagen helpt.)

Sterkte en liefs

Lucie S. liet een reactie achter

Hou vol, Jennifer! Ik snap wat je bedoelt met goede momenten, alhoewel die er vaak bij inschieten hier. De zorg is momenteel (eind maart 2023) intensiever geworden en het draait de hele dag om hém en om zijn kruikjes. Hij kan steeds minder en minder; heeft ook nog superlage bloeddruk (82/ 52 vanmorgen) erbij gekregen en bloedarmoede. Er is geen bloedtransfusie gepland, want 'dit hoort bij het ziektebeeld" volgens de oncoloog.....wel een klap voor mij, want hoopte zó dat hij dat kreeg, als oppepper voor zijn lichaam. Volgens mij denken de artsen nu dat hij tóch niet meer te redden is. Maar hijzelf vraagt nergens naar en dus zitten we in een soort niemandsland. Ikzelf oriënteer me genoeg op internet om te weten dat hij in een soort laatste fase zit na de palliatieve situatie. Door de bloedarmoede is hij nu al eind ochtend moe en gaat dan maar in zijn leunstoel zitten, waarna hij om 2 uur naar bed gaat met kruik. Hoe is het met jouw moeder? Ik ben mijn moeder in 2005 verloren aan alvleesklierkanker, heb haar in het hospice vaak bezocht en mis haar nog elke dag! Helaas kan ik niet zien wanneer jij je reactie achterliet hier, er staat geen datum bij. Hoop dat je nog lang geen afscheid hoeft te nemen van haar!!!
Hartelijks
Lucie uit Almere (Nederland)