Dankjewel voor de hartjes!
Het doet deugd, zeker nu mijn vader heel erg aan het veranderen is. Hersenscan is gemaakt, dementie is het woord ....
Dank u wel! Toch doen we het graag nietwaar voor onze partner zorgen, zolang we maar met 2 kunnen zijn.
Begin 2017 kon mijn man plots moeilijk lopen.Sinds half februari zit hij in een rolstoel Weten nu dat het een para-neoplastisch syndroom is en dat hij longkanker heeft zonder dat de tumor al detecteerbaar is,maar wel zijn neurologisch systeem in de war stuurt. In/uit bed, naar toilet, wassen+aankleden kan hij absoluut niet meer alleen.
Omdat hij door kanker zijn been is kwijtgeraakt en met krukken loopt binnenshuis. (hij kan dus niets opheffen of verplaatsen) Buiten kan hij zich verplaatsen met een elektrische rolstoel.
Na het overlijden van mijn schoonmoeder kwam mijn schoonvader is een ernstige depressie terecht. Omwille van een acute crisissituatie hebben we hem in huis genomen. Hij woont ondertussen enkele maanden bij ons en zal op termijn naast ons komen wonen.
Mijn mama is overleden in 2004, ze heeft de kostwinnaar altijd vertroeteld, het oude rollenpatroon hé ...
Gaandeweg heeft mijn vader zich goed weten de te redden. Het helpen is terug gekomen na een opname, na nog een opname een beetje meer hulp ...
Nu staan we op een kruispunt ....
Op 4 nov. 2016 is mijn vader overleden, het rouwproces is zoals voor velen ook voor mijn moeder zeer zwaar. Zij had voor het overlijden van mijn vader al een beroerte, waardoor ze veel last heeft van evenwichtstoornissen. Buitenshuize verplaatsingen zijn moeilijk tot onmogelijk om alleen te doen. Ook binnenshuis heeft ze wel hulp nodig.
