Kort na onze verhuis naar Frankrijk 3 jaar geleden, kreeg mijn man een neurologische aandoening met momenteel ernstige hersenschade en neuromotorische problemen. Hij is rolstoelgebonden en zowat continu afhankelijk van hulp. Hoe zwaar en eenzaam het ook is, ik doe wat ik kan om hem toch zo lang mogelijk thuis te laten wonen.
Francois is de man waarmee mijn intussen 14 jaar overleden moeder lief en leed deelde.Dit gedurende 39 jaar, ik heb altijd voor mijn moeder ingestaan toen ze bejaard was, toen ze overleed ben ik dit voor Francois blijven doen.
Ik zorg voor mijn buurvrouw, zowel voor praktische zaken zoals koken, strijken, poetsen als voor mentale ondersteuning om haar verhaal kwijt te raken. Ze heeft het moeilijk om te functioneren omwille van psychische problemen. Ik doe dit met veel plezier, ook omdat ze me hier heel dankbaar voor is.
Vader is 97 jaar en woont nog alleen thuis. Met hulp van velen kan hij nog thuis wonen.
femke is mijn dochter met een mentale achterstand en autisme; ze heeft veel nood aan structuur, voorspelbaarheid en kan niet functioneren in grote groepen
omdat het mijn vrouwtje is en ik doe dit al 11 jaar.Maar het begint zwaar te worden en ik krijg sexuele frustratie en daar zoek ik een groep mensen in vlaanderen om er over te babbelen grt marc
Deze persoon waar ik mantelzorger voor ben is mijn partner. Door omstandigheden kunnen we niet samen wonen maar ik ben er altijd voor haar. Dag en nacht. Ze heeft astma, een defibrillator, en een bovenbeen amputatie en problemen met de luchtpijp.
