Het is mijn vrouw dat begin april 2021 te horen gekregen heeft dat ze pancreaskanker heeft.
Mijn werkgever heeft mij direct naar huis laten gaan om er te zijn voor mijn vrouw, partner en moeder van onze kinderen.
Ik vind het normaal dat ik haar bijsta in goede en "nu" in minder goede dagen.
Het is mijn morele plicht en omdat ik veel om de persoon geef. En de rest trekt er zich niks van aan. ( schandalig is dat hoe mensen in de steek worden gelaten)
Omdat mijn enige zus 2 jaar ouder is en wat meer problemen heeft (door ziek zijn in het hoofd. Ze moet eens iets gekregen hebben, is dan naar de kliniek geweest en na een lage revalidatie nu wel al iets beter maar wordt wel opgevolgd en bijgestaan door nabestaanden en professionelen. Woont wel nog alleen in haar huis met af en toe hulp.
Omdat mijn moeder minder goed alles kan en ik dat voor haar wil doen en woon ook nog thuis. Maar het is idd niet altijd even makkelijk...
12 -09-2021
ik mag blijven wonen in mijn wonin het wort een chijdin met onroerent goet
Als je als kind niet voor je ouders zorgt wie doet het dan wel ?
Zij stond ook altijd klaar voor mij, daar ben ik nog altijd dankbaar voor.
