Sinds de dood van mijn moeder woont mijn vader woont alleen. Hij is ondertussen 86 jaar en heel slecht te been. Er werden reeds aanpassingen gedaan aan het huis zodat hij toch zo lang mogelijk daar kan blijven wonen mits de hulp van mijn zus en mezelf.
Mijn moeder is gepensioneerd en informatica-analfabeet, ik doe haar administratie: elektronische dienstencheques, opmaak brieven, belastingen, overschrijvingen, ....
Mijn grootouders hebben destijds de zorg voor mij opgenomen. Mijn grootvader is palliatief en heeft Alzheimer, het is maar normaal dat ik dit doe als wederdienst. Zelf sta ik in de zorg, maar heb het gevoel daadwerkelijk nergens te komen daar mijn grootouders de ernst van de situatie niet inzien en alle hulp weigeren.
Daar ze na bevalling een postpartum psychose heeft doorgemaakt, en dit met tussenpozen nog gebeurd is, en ook nog eens te maken heeft gekregen met een tumor in haar hoofd, welke pas na enkele operaties en bestralingen onder controle is. Haar psychische kwetsbaarheid baart mij wel meer zorgen. Ondanks dat blijf ik er voor gaan.
Mijn vrouw is recent overleden. Mijn inwonende moeder, 84 jaar, is nu volledig afhankelijk van mij. Zij is reeds opgenomen voor hartproblemen en is zwaar hulpbehoevend.
Mijn zoon is 3 jaar en 4 maanden oud. Hij kan niet alleen lopen, eten en naar het toilet gaan. Het loopt ver achter in ontwikkeling. Hij heeft gespierde hypotensie. Hij heeft frequente acute aandoeningen van de luchtwegen.
7 jaar geleden werd mijn partner voor het eerst geconfronteerd met kanker , en uiteraard wil ik verder voor haar zorgen
