Ik verzorg mijn moeder al meer dan 30 jaar. Ik kan ze niet alleen laten ze is zwaar ziek. Zij had 30 jaar geleden mis operatie ondergegaan in Gent. De chirurg heeft mis haar zenuwen van de baarmoeder aangetast. En daarna hebben ze gasdoek vergeten in haar baarmoeder. Ze had enorm pijn. Nu is incontinent ze plast met sonden.
Ik woon bij mijn moeder die 88 jaar wordt op 1 november. Doe het kuiswerk, kook,
verzorging van mijn moeder : wassen, haartooi enz..
Het is mijn betrachting om vader met meer zorg te omkaderen, een veilige en comfortabele leefomgeving te geven en meer sociaal contact, dit alles zonder zijn privacy te verliezen.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik nog een kind was. Zowel mijn vader (87) als mijn moeder (85) leven nog en zijn van mij afhankelijk aangezien ik enig kind ben. Mijn vader woont nu in een serviceflat, wat een deel van de zorg van mij afneemt, mijn moeder woont bij mij in.
mijn ma is na meerdere operaties rug 2x, knie en heup gehandicapt verklaart, ze is heel moeilijk te been en daardoor heb ik de zorg op mij genomen, kuisen, eten maken, naar de winkel gaan en andere...
het is geen lichte taak daar ik het combineer met mijn werk.
Mijn dochter woont thuis en kan, gezien haar mentale beperking, niet zelfstandig wonen.
Het word erger. Hij kan niet om gaan met zijn pijn. Ik had nu de pech dat ik al lang problemen heb met handen. Ik ben nu geopereerd en lig nog tot vrijdag in de gips.
De 1ste week kon hij mij helpen. Maar nu , afgelopen week was er weer vanalles met hem aan de hand. Aantal keer naar ziekenhuis met ziekenvervoer cm. Nu word hij 29oktober getest op dementie, en ook testen omdat batterij van zijn neurostimulator bijna leeg is. Om de 9jaar heeft hij recht op nieuwe batterij. Zijn geheugen word ramp,en hij word ook soms agressief naar mij toe. Gelukkig heb ik steun van mijn dochter en haar gezin en super huisdokter.
ze is mijn vrouw, we hebben vier kinderen en nu is ze gehandicapt als gevolg van een vreemde ziekte (guillain barre sindrom) sinds februari 2018.
Liliane is nu in een rustoord. Wegens verder weg kan ik haar moeilijk bezoeken. Ik kan haar toestand niet meer goed opvolgen en het contact is moeilijker en niet meer zo intens. Ze heeft nog steeds een plaatsje in mijn hart, maar ik heb nu ook een vriend. Ik kijk terug op een gelukkige mantelzorgperiode met Liliane. Spijtig van de afstand, maar ik denk wel dat ze er goed verzorgd word en daar een nieuw leven opbouwt nu. Loslaten is wat ik probeer, maar ik mis haar soms wel een beetje en dan denk ik terug aan de mooie persoon die zij is en blijft voor mij. We gaan gewoon elk onze eigen weg nu terug.
