Ondanks de ziekenhuisopname met Kerstmis, was het toch mooi om haar nu terug in goede toestand terug te zien!
Momenteel verblijft hij in St Bavo omdat het niet meer haalbaar was .Na een beroerte,een operatie aan de halsader is het snel bergaf gegaan.
Frontale temporale dementie, vasculaire dementie,. en tot slot nog alzheimer .
Ik heb hem zeer lang thuisgehouden, maar het was voor mij onmogelijk. Hij is juist 71 geworden .
Mijn man kreeg in maart 2016 opnieuw een cva, thuiszorg was niet meer mogelijk (ik heb reumatoide aetritis). Hij verblijft nu in rvt en is er wel graag. Ik vind het er ook goed. Hij komt iedere week van vrijdagnam tot maandagnam nr huis. De eindejaarsdagen zelfs tot dinsdagnam. Ik moet wel zeggen dat het zwaarder was dan gedacht, heb het nu wat moeilijk, pijn, vermoeid, schuldgevoelens, griepje enz. Misschien herkenbaar maar ik moet ook eens leren aan mezelf denken.Hopelijk op naar een beter 2017.
Ganse dag gekookt, dat we voorbereid zijn moest er sneeuw komen. We moeten dan niet buiten lopen. Wij lachen nog elke dag!
Intussen 2 jaar verder, zorg ik nog altijd voor André in 2015 werd er bij mij schildklierkanker ontdekt, schildklier verwijderd en in maart 2016 een jodiumslok gekregen. Het moeilijkste in die periode was dat ik André aan de zorgen van zijn dochter moest overlaten en ik eenzaam in afzondering! Toen ben ik gaan beseffen wat we beiden aan mekaar hebben en dat ik voor hem zal zorgen tot aan zijn einde met de nodige professionele hulp! We zijn beiden onze partner vroeg verloren en het samen wonen is toch aangenamer. Het leven als broer en zus valt héél goed mee ondanks onze beperkingen vullen we mekaar aan! Zo kan ik zeggen dat ik gelukkig ben, maar niet zoals vroeger..... André is zéér dankbaar en uit dat op verschillende manieren! Ondanks onze tegenslagen kunnen we toch gelukkig zijn!
18 oktober2016 voorlopig laatste Update - maar zeker niet de laatste
Ik hoop dat Jullie allen als mantelzorger prettige eindejaar feesten mee gemaakt hebben,
spijts de talrijke zorgen, maar Jullie konden nog samen vieren, wat in mijn geval niet meer was. En deze donkere periode deed mij terug verlangen naar het mantelzorger zijn. Dan waren wij nog samen en nu is het alles alleen, weliswaar met Familie of vrienden, maar de bijzonderste schakelaar ontbreekt. En dat wil ik Jullie als nieuwjaargift meegeven; Wees blij dat je mantelzorger bent, zo ben je niet alleen !
Ik wens Jullie het beste voor 2017 en aan allen een dikke knuffel!
andre.vanmeirhaeghe@telenet.be
Mijn zoon, geboren in 1974, is reeds zijn hele leven psychiatrisch patiënt.
Wie zal er voor hem zorgen als zijn mama het niet doet ?
Hij woont 'alleen' omdat hij nood heeft aan een eigen plek
maar kan dat alleen wonen niet organiseren en ziet in alles problemen..
Hem in de steek laten maakt het alleen maar erger...
Ik zorg voor allebei mijn ouders. Zij wonen in een seniorie maar kunnen praktisch niets meer. Ze zijn allebei rolstoelpatiënt. Alleen in hun appartementje kunnen ze enkele stapjes doen met rollator. Papa is hartpatiënt en gaat 3X per week naar nierdialyse. Mama is ernstige pijnpatiënt. Ik doe boodschappen, eten maken, huishouden ...
Ik wil mijn half broer Peter Marien hartelijk bedanken dat hij al jaren 7 op 7 dagen langs mij komt om mijn huisje netjes te houden mij te verzorgen en om altijd met mij naar het ziekenhuis te gaan :-( ..ik ben rolstoel patiénte en zit bijna 14 jaar binnen :-( en vrienden/innen heb ik niet meer :-(
