Mijn mama is heel depressief. Ik ga haar elke dag bezoeken, wat heel zwaar is.
Omdat hij kanker heeft, wekelijks chemo krijgt en mijn echtegenote is
Zij kan niet meer zelfstandig functioneren. Wij (3 kinderen) zorgen mee voor boodschappen / papierwerk / financies / sociale controle ...
Zorg voor mijn ouders : moeder zware diabetespatiënt, vader licht dementerend. Bijstand voor kleding, aanhalen voeding, administratie enz.
Ik zorg voor mijn moeder die een zwaar niet-aangeboren hersenletsel heeft. Ze kan hierdoor niet meer thuis wonen. Ik neem dus geen dagelijkse zorg op mij maar doe wel de was en strijk voor haar, alsook voor mijn vader die nu alleen thuis woont. Ik ben bewindvoerder van mijn moeder en regel al haar financiën en administratie.
Het afgelopen jaar was er één van vele veranderingen. Mijn echtgenoot woont sinds zijn ziekenhuisopname ten gevolge van ruggewervelfractuur niet meer thuis. Hij is zo zorgafhankelijk geworden dat dit niet meer mogelijk is en eerlijk gezegd waren de laatste maanden voor zijn val ook onhoudbaar geworden voor mij. 24/24 zorg waarbij je nooit nog recupereerd is niet vol te houden.
Sinds november verblijft hij in het plaatselijk WZC waar hij goed verzorgd wordt, op wandelafstand van ons huis zodat hij nog regelmatig een paar uur naar huis kan komen. Hij geniet van die momenten, nog tussen zijn boeken en cd’s zitten, samen aan tafel ...
Het blijft uiteraard schrijnend dat er voor iemand van 66 met een neurologische aandoening geen andere oplossing is. Maar het is wel een hele verademing dat hij nu in goede handen is, wat zeker geen evidentie is. Hij heeft het afgelopen jaar op verschillende plaatsen verbleven (ziekenhuis, revalidatie, ander WZC) en dan merk je dat er grote verschillen zijn. Gelukkig is hij nu terecht gekomen op een plek waar betrokken mensen met een hart voor hun job werken.
Omdat mijn moeder dat verdient. Ze heeft al genoeg tegenslagen gekend in haar leven. Ik probeer haar een mooie oude dag te bezorgen.
Toen mijn ouders gingen scheiden is mijn papa in een zware depressie gevallen en heb ik lange tijd voor hem gezorgd en gesteund als er zwakke momenten waren.
De zwaarste periode was toen ik ontdekte dat hij aan de drank was waardoor zijn karakter en levensvermogen achteruit ging en op psychiatrie belande.
Maar het blijft mijne papa!
