Ik zorg voor mijn vader en mijn moeder met Alzheimer, zij wonen bij ons in (kangoeroewoning). Ik zie dit als mijn taak, er is anders niemand en zij hebben niet het karakter om zich aan te passen aan vreemden, zelfs die met de beste bedoelingen .
Wij zijn 56 jaar getrouwd! Sinds verleden jaar werd vasculaire dementie geconstateerd en epilepsie. Hij is nu bijna 81j en heeft het laatste jaar veel in de kliniek gelegen. Hij gaat achteruit en de zorg wordt zwaar. Sommige dagen is het hopeloos, maar ik kan hem toch moeilijk aan zijn lot overlaten. Ik zie hem graag.
Ik doe dit omdat ik er veel voldoening van heb en ik ben ervan overtuigd dat wanneer ik zelf hulp zou nodig hebben men dit ook graag voor mij zou doen.
Uit liefde voor Emmy, mijn echtgenote, aan wie we trouw beloofde en dit in goede en kwade dagen. Van 2009 tot 2015 heb ik de totale zorg op mij genomen. Helaas is Emmy vrijwel plots overleden op zondag 19 april als gevolg van een ernstige lek aan de endoprothese. Emmy, dank voor ons 52 jaar samenzijn.
Nieuwe foto geplaatst: mama zit te wachten op het busje om naar het dagcentrum te gaan.
Vandaag 2 Juni.
De hulp die wij nu ontvangen heeft vele zorgen van onze schouders genomen. Maar he
organisatie plan dat wij opgesteld hebben om te kunnen thuis blijven werkt prima dank zij deze hulp. En zelfs de tamelijk hoge meer kost dat dit plan vraagt is nog altijd veel lager dan het RVT!
Dus, zoals U ziet is er voor bijna alles een oplossing! Nooit opgeven maar altijd verder
blijven zoeken en hopen!
Veel goeie moed aan Jullie allemaal, lieve mensen, en blijf HOPEN!
Groeten van ons beiden.
Andre V.
Mijn vrouw heeft al meer dan 4 jaar chronische pijn in de mond, deze pijn is constant voelbaar, bij inspanningen en stappen neemt de pijn nog feller toe waarbij ze zorg nodig heeft, ook is zij sinds 2012 Parkinsonpatiënt. Ikzelf heb 22 april l.l.
een hersenbloeding gehad, gelukkig zonder neurologische gevolgen, ben nu aan de beterhand
vandaag 21 mei
Het begint stilaan te vlotten met de organisatie rond de thuiskomst van Johanna.
Maar we moeten alles opnieuw beginnen toe te passen want het is nu dubbel zo zwaar.
Maar het Vrouwke is thuis en ik niet meer eenzaam,maar gelukkig, zelfs met het meer werk.Dus zoals U ziet heeft alle last en mizerie ook nog goeie kanten.
Groetjes van ons beiden!
Lees vandaag in de krant dat het hoofdzakelijk vrouwen zijn die aan mantelzorg doen. Dan kan ik des te meer fier zijn om als man tot deze orde te behoren. Het is niet altijd even leuk maar diep vanbinnen voelt het toch goed...
Lees vandaag in de krant dat het hoofdzakelijk vrouwen zijn die aan mantelzorg doen. Dan kan ik des te meer fier zijn om als man tot deze orde te behoren. Het is niet altijd even leuk maar diep vanbinnen voelt het toch goed...
