Ondertussen is mijn vader al 7 jaren overleden en woont mijn moeder nu alleen in haar ‘studiootje’. Zelf spreekt ze over ‘haar serviceflat’. Ze zou daar ook liefst blijven wonen, veilig, dicht bij ons, waar de familie regelmatig binnenvalt en dan voor ambiance zorgt. Ik denk dat ze zo toch van een gelukkige oude dag kan genieten.
Ik woon met mijn moeder in een kangoeroewoning. Moeder begint meer en meer te dementeren en is zwaar diabetespatiënt. Wij zorgen voor de ‘eerste hulp’: we houden een oogje in het zeil, wij zorgen dagelijks voor ontbijt en avondmaal, in het weekend ook voor een warm middagmaal, we zorgen voor de boodschappen, administratie, financiën, …
Het is echt een moeilijke week voor mij. Mijn man, Jan, is veel lastiger dan anders. Hij is voortdurend slechtgezind en ongeduldig en snauwt mij de hele dag door af. Ik vind dit zo frustrerend, omdat ik alles doe voor hem, maar nog niets goed genoeg is voor hem. Pff ...
Ik zorg voor mijn vrouw met MS. In het begin was het een hele aanpassing en deed het pijn om haar zo te zien aftakelen, maar ondertussen hebben we nieuwe manieren gevonden om te communiceren en ons normale leven verder te zetten. Soms wordt het mij even te veel, maar dan trek ik mij op aan alle waardevolle lichtpuntjes.
Drie jaar geleden kreeg mijn man de genadeloze diagnose: jongdementie. Onze relatie is veranderd van een man-vrouwrelatie naar iets als een kind-moederrelatie. Ik vind het logisch dat ik voor hem blijf zorgen. Ondanks de veranderingen en alle pijn, blijft mijn liefde even sterk en ik hoop die van hem ook, ook al is hij zo verward
Ik zorg voor mijn zoontje met leukemie. Ik leef volledig voor hem, maar dat voelt absoluut niet als een opoffering aan.
Mijn moeder was zeer vermoeiend het voorbije weekend. Ik begrijp dat wel. Maar zelf lijd ik ook onder de situatie en ik vrees dat ze dat niet voldoende beseft. Anderzijds kan ik er moeilijk tegen haar over klagen, toch? Zijn er nog mensen voor wie dit herkenbaar klinkt?
Mijn moeder vecht al zes jaar tegen kanker. Mei vorig jaar ging ze plots snel achteruit, waardoor ze zelfs niet meer zelfstandig uit bed kon. Ik heb haar in huis genomen om samen zoveel mogelijk mooie momenten uit haar laatste jaren te halen, al gaat het ook gepaard met veel verdriet.