Mijn moeder is alleenstaande en ik ben haar enige dochter. Ze heeft sinds 5 jaar Parkinson en is hulpbehoevend. Ze woont nog alleen thuis en dit wil ik zo lang mogelijk waarmaken voor haar.
Na al enkele keren voor 2 dagen + 1 nacht te gaan logeren en 1x voor 3 dagen + 2 nachten, is mijn dochter sinds maandag 2 april 2018 terug voor 3 dagen gaan logeren.
Het gemis tijdens deze dagen blijft groot en moeilijk. Ik tel dan ook de uren af tot ik haar straks weer mag gaan ophalen.
In juni 2017 (1x keer 3 dagen logeren) ben ik met mijn zoon en zijn vriendin naar zee geweest ... het deed deugd, de geur van de zee, de zeelucht, de wind in de haren ... Ja ik heb er van genoten maar Phoebe was constant in mijn gedachten.
Deze keer heb ik maandag samen met mijn ouders (beiden 80-ers) de veranda gereorganiseerd ... we hebben hard gewerkt en ik kan weer genieten van de orde die er terug is. Laat het mooie weer maar komen!!
Gisteren met mijn zoon een daguitstap naar Antwerpen gemaakt. Even niet werken, maar gewoon genieten, terraske gedaan, beetje geshopt en lekker gaan eten in de Ghanese snack (papa van de kinderen [mijn ex-man] is Ghanees).
Vandaag nog even rustig en daarna begint echt de paasvakantie ... Phoebe is dan thuis tot en met 15 april.
Oh wat ga ik blij zijn als ik ze straks weer lekker kan knuffelen ... Mijn poppemie :-)
Hoe hebben jullie Pasen beleefd? Bij mij was het met een dubbel gevoel. Enerzijds geniet je natuurlijk van het samenzijn en de warmte, anderzijds doet het pijn om te zien hoe je partner als jonge grootmoeder al niet meer in staat is om paaseitjes te rapen met haar kleinkinderen. Ach ja, optrekken aan de positieve kanten zeker?
omdat ik het normaal vind de zorg van een hoogbejaarde moeder op mij te nemen
Sinds de dood van mijn moeder is mijn vader fysiek erg achteruit gegaan. hij is dichterbij mij komen wonen in een appartement in Boom. Ik zorg voor zijn boodschappen en help in het huishouden. Hij bereddert zich met veel hulp aan huis (wit-geel kruis, poetshulp, warme maaltijden). Ik ben ongeveer zijn enige contactpersoon.
De laatste 3 weken waren zwaar. Ons mama gaat bergaf. Ondertussen is ze in de wereld van dementie terecht gekomen; een andere, speciale wereld...
Bea
mijn man ... voor het leven
zorg na hersenletsel ... levenslang
