alleenstaande weduwe slecht te been en kan zich niet verplaatsen
Het is mijn echtgenoot waarvoor ik zorg. Zijn longblaasjes zijn kapot en hij kan geen inspanning meer doen. Zijn longinhoud is ongeveer 30/100. Bij de minste inspanning heeft hij ademnood. Ik neem deze zorg op mij zolang ik kan natuurlijk, omdat ik bij ons huwelijk beloofd heb om in goede en kwade dagen voor elkaar te zorgen.
Als dochter tracht ik mijn moeder, samen met externe hulpdiensten , de nodige hulp te bieden zodat ze in haar eigen omgeving, thuis, kan blijven wonen
In november 2017 is onze vader opgenomen in het ziekenhuis en op 10 december 2017 is onze vader gestorven. Mijn jongste broer met handicap woonde bij papa.
Nu woont hij alleen. De leiding van papa is weggevallen. Vandaar de zorg voor mijn jongere broer.
Ouders zorgen voor hun kinderen, later zorgen kinderen voor hun ouders.
Mijn echtgenoot is 80 jaar, rugpatient, zeer slecht te been
Het is mijn man en zijn straks 46 jaar gehuwd. Hij gebruikt al 25 jaar een beademingstoestel gedurende de nacht. Iedere avond ga ik met tranen in de ogen slapen. Beschrijven hoe het is om daarvoor te zorgen zou een schrift vullen en heb ik geen tijd voor.
Ik zorg voor mijn dochter omdat ik het mijn plicht vindt en omdat ik het beste voor haar wil .
