Ik ben zelf een (ex) psychiatrische patiënt, ik heb een bipolaire stoornis maar al jarenlang stabiel. Ik leerde betrokkenen, een koppel, kennen na opname in 2014. De vrouw is stabiel, na problematiek met verscheidene trauma's, de man is noet stabiel, in de zin dat hij denkfouten maakt en m.i te veel en niet altijd juiste medicatie neemt.
Mijn echtgenote was een zeer actieve en blijgezinde dame en kreeg de laatste twee jaar en steeds slechter wordende ziekte van Alzheimer; verblijft momenteel tijdelijk in de kliniek met long ontsteking, verhoogde suikerspiegel, poliep op de darmen en algemene verzwakking . Wordt behandeld met anti-biotica.Heeft geen enkele interesse meer
Vind dit niet meer dan normaal. Na 38 jaar samenleven laat je elkaar niet in de steek, hoe lastig het soms ook is. Verbeteren zal het niet, integendeel gezien de kwalen die zij heeft, gelinkt zijn aan haar leeftijd. Ze is namelijk 90 jaar oud, vergeetachtig, slecht ziend en moeilijk te been.
Hij is mijn man, ik zorg er niet volledig voor, zoek wel veel zaken op betr. administratie regel veel afspraken, ga soms mee, als hij de boodschappen niet kan doen, bestellen, een poetsvrouw regelen etc. Hem aangemoedigd cursussen te volgen van jullie, een psycholoog raadplegen, zijn pijn proberen te begrijpen. Ik werk voltijds
Ik zorg voor mijn vader en moeder maar die keuze kon ik hierboven niet invullen.
Mijn vader is 80jaar en mijn moeder 82 jaar . Deze mensen hebben mijn hulp heel hard nodig met alles.daarom zorg ik voor deze personen
Het is mijn schoonmoeder,en mijn vrouw en ik zorgen voor haar omdat zij niet meer alleen kan leven,en ze helemaal zorgbehoevend is,moet met tillift uit het bed gehaald worden om in speciale rolstoel beetje te zitten,heeft niet alleen dementie,maar ook alzheimer,maakt nog weinig rode bloedplaatjes aan enz enz.
Mijn partner is 64j. moeilijk te been en heeft een langdurige therapie nodig nl. grondige wondzorg en langdurige ( min.6maand) inname van antibiotica. Ikzelf ben zorgkundige waardoor er slechts sporadisch een thuisverpleegkundige nodig is.
Omdat hij mijn vader is en omdat hij voor me (in mijn kindertijd) ook voor me gezorgd heeft in de opvoeding.
Mijn zoon heeft een psychische stoornis en heeft allerhande hulp nodig in het dag dagelijks leven
Mijn mama werd een aantal jaren geleden heel vergeetachtig en verward. Plots was de kleinste handeling moeilijk: koken, zich wassen, boodschappen doen, ...
Omdat ik haar oudste dochter ben (in een gezin met 4 kinderen) begon ze heel erg op mij te steunen. En ik help haar met plezier en vanuit mijn hart!
