Omdat ik met mijn man 54 jaar getrouwd ben en nu ook in kwade dagen hem wil bijstaan.
Val op 23 januari 2018 met zware schedelbreuk en breuken in oogkas. nadien hevige zwellingen van en bloedingen in de hersenen.
Bij de 2e operatie werd de schedel verwijderd (10x10 ongeveer) om de druk te .verlagen.
Nu stilaan aan de beterhand. Ik hoop dat na de plaatsing van de prothese een goed herstel volgt..daar wil ik aan meehelpen
hij is zorgbehoevend,moet heel veel naar het ziekenhuis gebracht worden, steunt volledig op mij
Mijn moeder heeft overal last van artrose. Ze heeft ondertussen een nieuwe schouder een nieuwe knie en in mei een nieuwe heup. Ik woon gelijkvloers en mijn garage word haar living. Ze is alleen en had mij al voor alles nodig dus was dit de beste oplossing. Mijn broer en zus kunnen dat niet
Hoe moet het nu verder? Va is niet bekwaam meer om met de auto te rijden. Hij wil hier niet van horen en vindt dat hij best nog goed rijdt, wat helemaal niet is. Ik heb de huisarts al gecontacteerd en die gaat overleggen met de oogarts, maar het zijn niet zijn ogen alleen, hij rijdt gewoon niet goed meer, reed vorige week door het rode licht waar ik bij zat, en rijdt rakelings langs andere auto's. Ook een verkeersberm had hij niet gezien. Weer een dilemma dat opgelost moet worden.
Is mijn vader, 94 jaar, alleenstaande en heeft altijd bij me gewoond,in wat je kan noemen ,een voorloper van kangoeroewoning,met een veranda als scheiding. Hij heeft de normale ouderdomskwalen, maar gelukkig geen dementie.
Vorige zondag heb ik mijn partner met spoed in het ziekenhuis moeten laten opnemen. hij is volledig in de war, de hele dag. Hij heeft huisbuien en woede-aanvallen, en hij heeft de hele tijd last van psychosen. Hij is de laatste dagen ook agressief geworden. Zijn toestand zou deels kunnen worden verklaard door de parkinson-medicatie. Ik hoop dat ze in het ziekenhuis nog wat verbetering kunnen bereiken. Samen van de lente genieten zit er dus niet meteen in.
Twee jaar terug werd bij mijn vader kanker vastgesteld, bovenop zijn chronische hartproblemen. Hij werd geopereerd en was zeer verzwakt na zijn ontslag uit het ziekenhuis. Toen heb ik de zorg opgenomen. Ondertussen gaat het beter, maar heeft hij blijvende mobiliteitsproblemen overgehouden. Vandaar de verdere mantelzorg.
Mijn vader woont in een rustoord en ik voer mijn moeder 4 x per week naar het rustoord.
Ik doe de financiele rompslomp voor mijn moeder en wekelijks boodschappen voor eten en dergelijke
Deze persoon is sinds 30 jaar de levenspartner van mijn mama, is de opa van mijn 3 kinderen, is een echt familielid geworden die ik veel liefde en warmte toedraag. Het snijdt tot in het diepste van mijn ziel te zien wat deze hatelijke, vreselijke ziekte met doet. Mijn mama heeft eveneens zorg en aandacht nodig.
