Omdat zij (onze dochter) bij ons in zorgwonen is.
Ik zorg voor mijn ouders die sinds vorig jaar hulp nodig hebben. Moeder heeft Alzheimer, vader een zware longziekte. Ze zijn tot vorig jaar zeer actief geweest en stonden steeds klaar om anderen te helpen. Vandaar verdienen zij nu ook onze best mogelijke zorg, door professionelen en door ons (kinderen).
Mijn verhaal is niet in een paar zinnen te plaatsen. Hij is mijn zoon, heeft zorg nodig en die zal ik blijven geven zolang ik leef, hoe moeilijk het meestal ook is, zeker tijdens Corona is deze zorg erg toegenomen.
Het is mijn moeder dus dat is logisch. Ik ben de enige die ze nog heeft.
Het grote nadeel is dat ik 80 kilometer verderop woon. Ik heb nu werk gezocht in mijn moeders buurt maar ik ben dus veel bij haar en blijf 3/7 slapen maar dus heel vaak weg bij mijn eigen drie kinderen (10j/16j en 18j). Hartverscheurende situatie.
Mijn partner is epilepsiepatiënt en heeft daarbij ook nog eens last van clusterhoofdpijnen.
Jarenlange vriendschap die tot meer is uitgegroeid, helaas te kampen gehad (en met corona nog erger geworden) psychische problemen waarvoor een stabiele thuissituatie ontbrak om deze op te lossen. Gelukkig is die stabiele thuissituatie (bij mij) wel gevonden, en geloof ik in een mooie toekomst voor ons beiden, na deze aanslepende periode
Mijn man heeft al 7jaar pancreaskanker en is geopereerd van een WHIPLEoperatie het is altijd met ups en downs gegaan tot hij chemo moest krijgen daar heeft hij nooit gelukkig last van gehad maar ja ineens ging het slechter en nu heeft hij uitzaaiingen in de lever en is niet meer te genezen en toch wou hij nu nog chemo (zwaardere)
Mijn mama 86j is een jaar geleden gediagnostiseerd met ziekte van Alzheimer.Mijn papa 88j draagt veel zorg maar ik probeer hen beiden te ondersteunen door te helpen met boodschappen, hun betalingen, kleine klusjes, mee te gaan op consultaties,... Dit alles om hen zo lang mogelijk in hun eigen huis te laten wonen.