Mijn moeder woont ongeveer een 20 jaar bij ons in huis. Op een te jonge leeftijd weduwe geworden en daarna een zware hersenbloeding gehad, twee nieuwe heupen en nu de ziekte van Kahler. Ook heeft ze in januari corona gekregen en 1 maand in het ziekenhuis gelegen. Maar al bij al is ze nu vrij goed.
We willen graag ons mama 82 jaar zo lang mogelijk en comfortabel mogelijk in haar eigen huis omgeving laten.
Daar proberen mijn zus en ik al het nodige voor te regelen met ondersteuning van de nodige professionele hulp.
Als oudste van haar kroost - moeder is altijd sterk en zelfstandig geweest - na een herseninfarct zwaar aangetast en alles terug opnieuw moeten leren
Mijn vader heeft korsakov en ik zorg ervoor om hem de beste zorgen te kunnen geven en omdat hij zo in familiaal verband blijft.
Ik ben enig kind en ben dus verplicht voor mijn moeder te zorgen. De dementie wordt erger en de zorg groter. Niet altijd makkelijk te combineren met zelf nog lang moeten werken.
Mijn mama is door een medische fout dd. 21/12/2009 zwaar hulpbehoevend geworden en ik neem voor een groot deel de nodige zorgen op mij
omdat mijn ouders mijn ouders zijn en zij er ook altijd waren vroeger als wij hen nodig hadden. Dat is het leven. Zij zorgden vroeger voor ons, wij nu voor hen.
Omdat zij (onze dochter) bij ons in zorgwonen is.
Ik zorg voor mijn ouders die sinds vorig jaar hulp nodig hebben. Moeder heeft Alzheimer, vader een zware longziekte. Ze zijn tot vorig jaar zeer actief geweest en stonden steeds klaar om anderen te helpen. Vandaar verdienen zij nu ook onze best mogelijke zorg, door professionelen en door ons (kinderen).
