Mijn mama heeft lange tijd zelfstandig kunnen leven. De dood van mijn papa heeft echter zijn sporen nagelaten en toonde aan dat zij heel wat problemen heeft met allerhande administratieve handelingen en het organiseren van haar dagdagelijkse bezigheden. Ik ben haar enige zoon die haar met raad en daad zo goed mogelijk tracht bij te staan.
Volgens ons trouwboekje (zolang ik kan) is dat uiteraard maar heel normaal ! ;-)
De dame is geboren in 1935 ,heeft geen kinderen of dichtwonende familie.
Er is en wolzaak en daar werk ik deeltijds.
je creert een band en zo ben ik voor haar gaan zorgen op vrijwillige basis.
Ik doe het met hart en ziel maar vind het jammer dat je je nooit kan legimiteren
staat wel aangegeven in de ziekenhuizen en mutualiteit .
Moeder is bijna 85 j, vasc.dementie, woont zelfstandig in het ouderlijk huis. Een poetsvrouw komt wekelijks en warm eten wordt haar bezorgd 2/week.
Ik ben de dochter, broer gestorven (1980). 's Morgens bellen we elkaar en ik ga alle dagen langs om te ondersteunen bij al het huishoudelijke werk en persoonlijke verzorging en administratie.
Mijn zus ( 71) is hulpbehoevend. Zij is in 2018 gevallen en is daardoor geopereerd aan haar dij (breuk). Ze heeft ook zware rugproblemen. Ze heeft voor de was en de strijk hulp en af en toe wordt er gekuisd (waarvoor mijn dank).
Al vele jaren de zorg voor mijn ouders, om hun leven aangenamer te maken
Als het mooi weer is, wandelen of fietsen we veel. Sinds het begin van de coronaperiode hebben we al hele mooie plekjes in de omgeving verkent.
Het blijft moeilijk om activiteiten te voorzien bij slecht weer. Ik zorg ook nog gedeeltelijk voor mijn moeder van 92, mijn mindervalide schoonzus van 65 die in een WZC woont, we bezoeken mijn schoonvader van 93 in het WZC en mijn schoonmoeder van 93 die nog thuis woont. Die bezoekjes zijn niet altijd even opbeurend. Wie herkent dit? Vooral ook omdat ik telkens de conversatie wat gaande moet houden omdat mijn man door zijn Alzheimer spraakproblemen heeft en zich nog moeilijk kan uitdrukken. Vaak voel ik le daardoor eenzaam, maar hij wellicht ook. Herkent iemand dit ook? En wat doen jullie hieraan?
Alvast dank voor uw reacties.
