Vorige week vrijdag een optreden gegeven in Leuven Centraal. Erg onder de indruk. Om de gevangenen ook een paar uur amusement te geven hebben we toegang gekregen tot de duistere gangen en trappen. Is dit ook geen vorm van mantelzorg? Deze mensen zullen wel aan iets schuldig zijn, maar hebben toch ook recht op wat menselijke warmte. Ik was blij dat we dit gedaan hebben ( en ook dat we terug buiten zijn geraakt). Ik ben geen fan van Kerstmis en eindejaar, maar dit had wel de juiste spirit.
Ons mama heeft terug een fijne dag gehad!
Hiervoor zijn we blij en dankbaar!
Mijn moeder heeft een uitgezaaide darmkanker. Zij heeft 2 heel zware en ingrepen ondergaan. Ik heb haar, in mijn thuis, onder mijn hoede genomen. Zij krijgt al 2 jaar ononderbroken chemo en zal nooit meer genezen. Zij is altijd bang en soms heb ik het gevoel dat ik tekort schiet in het verlenen van troost. Ik ben zo machteloos.
Ons moeke heeft in 2007 lymfeklierkanker gehad en sindsdien heeft ze "hare klop" gehad, zoals wij zeggen. Ze had voordien al hartproblemen die sindsdien alleen nog verslechterd zijn. Ondertussen heeft ze er ook nog longontstekingen, nierproblemen, oogproblemen, enz. bijgekregen met de nodige hospitalisaties als gevolg.
BESTE VRIENDEN!
29 Oktober 2014: eerste Update
18 Oktober 2016 : voorlopig laatste Update
in 2 jaar 37 Updates geschreven.
Als ik dit nu lees is het of ik in een spiegel kijk en in mijn geest alles terug zie. En pas nu tot het besef komt hoe WAARDEVOL dit alles geweest is !
Ik dank iedereen voor de 13 Hartjes en de 19 mensen die mij geschreven hebben !
Ik wens Jullie allemaal MA-ZO lezers het allerbeste toe, voor de zieken STERKTE en voor de MANTELZORGERS veel moed en hou vol !
André Vanmeirhaeghe@telenet.be
vriend voor altijd!
Als verpleegkundige wil ik de zorg voor mijn moeder zoveel mogelijk opnemen omdat zij zolang mogelijk in haar thuissituatie kan verblijven. Ik krijg hulp van de collega's thuisverpleging
Gisteren zijn we papa gaan halen om nog eens bij ons te komen eten,
Tijdens de autorit vertelde hij over vroeger en dat er zoveel veranderd is.
Bij ons thuis zag hij zijn katje terug ( waar hij telkens naar vraagt)
Ik zag dat hij blij was en het hem iets deed.
Je kon ook zien dat hij smakelijk gegeten heeft het was wel gewone kost maar hij nam zefs een tweede maal.
Later zijn we terug gereden en nog eens gestopt zijn aan het kerkhof , om het graf van mama te begroeten.
Ik zag dat hij een mooie dag gehad heeft en hoop dat er nog vele zullen komen
Sinds 2003 is mijn man getroffen door een spierziekte. Nl. de Ziekte van Steinert
Hij was toen 39 jaar.
Het is een progressieve aandoening,dus genezen is niet mogelijk.
In 2012 werd er ook schildklierkanker vastgesteld die nu onder controle is.
Ik werk part-time als poetsvrouw,de tijd die overblijft gaat naar de zorg van mijn man.
Nog een weekske Ter Duinen er bovenop gedaan. Nu wel heel moe. Najaarsblues? Te veel vakantie achter mekaar kan ook heel vermoeiend zijn. Effe rustig aan doen.
