Het is mijn moeder, ze heeft altijd met veel toewijding voor ons en onze kinderen gezorgd. Nu is het onze toer om iets terug te doen.
Ze is een super actieve vrouw, is op 1 mei 90 jaar geworden waarvan we ons groot feest niet hebben mogen geven. De covid-19 speelt te hard in haar nadeel ze word er zo ongelukkig van!!
Mijn moeder is hoogbejaard en woont alleen. Ik neem alle praktische zaken op mij: financieel, boodschappen, herstellingen huis, problemen oplossen, vervoer, medische aangelegenheden, ...
ik ben de oudste dochter, en werk in een ziekenhuis.
Mijn mama kreeg 12 jaar geleden een cva : gevolg links uitval / been verlamd/
Ondertussen is ze ook reeds wat ouder ( 82 jaar) ; is ook weduwe. Ik behartig dus haar administratie en alle hulp aan huis, woon dichtbij , en zorg voor haar.
Na 3x een dijbeenbreuk en 16 maand kliniek reva is mijn oma rolstoelafhankelijk. En zorgbehoefend onder de gordel
Mijn echtgenoot kreeg vorig jaar de diagnose van pancreaskanker.
Ik nam halftijds loopbaanonderbreking.
De chemotherapie was zwaar. Een operatie is niet mogelijk.
Zijn COPD zorgt voor bijkomende problemen.
Momenteel wordt de pijn minder dragelijk en is het emotioneel moeilijk.
Geleidelijk vraagt hij meer en meer ondersteuning.
Woon al van kindsaf bij mijn ouders. Zorgde eerst voor mijn mama tot zij overleed in 2017 en nu zorg ik voor papa die Alzheimer- en Parkinsonpatiënt is
Ik heb zorg voor vader EN moeder. Enkele jaren geleden bij mama Parkinson vastgesteld; een paar jaar geleden papa eveneens zwaar ziek; bij beiden ook nog andere klachten, operaties, kliniek in en uit; achteruitgaan op allerlei vlak. Beiden er wat doorgesukkeld, willen persé thuis zijn; je 'rolt' in het hulp verlenen... het wordt erger...