Na het overlijden van mijn schoonpa en de corona had ze geen plezier meer in het leven en ze vond het niet meer leuk in haar appartement. wilde niet meer koken enz Dan de keuze gemaakt met mijn man om een zorgwoning in onze tuin te plaatsen zodat ze toch nog een beetje zelfstandig kan zijn maar toch dichtbij de nodige zorg en hulp heeft.
Mijn man heeft peritoneaal mesothelium en is ongeneeslijk ziek
Hulpbehoevende Mamma. Zij is er altijd voor mij geweest, nu ben ik er voor haar.
Omdat het mijn vader is. Hij heeft zijn hele leven voor mij klaargestaan, nu is het mijn beurt om er voor hem te zijn. Ook het feit dat ze (rusthuis) hem anders toch heel de tijd gaan moeten vastbinden...
Mijn moeder is 87 jaar. Een sociale, warme en sterke vrouw. Dagelijks zorgt ze voor onze huisdiertjes terwijl ik aan het werk ben.
Dieren ziet ze graag en een bloemetje doet haar heel veel plezier. Momenteel heeft ze een open wonde aan haar scheenbeen dat moeilijk geneest. Dagelijks heb ik het al verzorgd. Morgen komt de verpleegster om te checken. Ik ben benieuwd want ze heeft zo een dun velletje.
Na het overlijden van mijn vader heb ik besloten om voor mijn moeder te zorgen.
Alleen wonen ging niet meer. Sinds 2015 woont mijn moeder bij in huis bij mij.
Van 2019 tot 2022 gezorgd voor mijn zwaar zorgbehoevende grootvader en nu, na zijn overlijden, zorg ik voor mijn grootmoeder. Ik doe boodschappen, maak eten, doe klusjes in huis, beheer de administratie en zorg voor gezelschap. Daarnaast werk ik ook nog full time, ben ik getrouwd en mama van een dochter van 6.
Ik zorg uit liefde!
Als dochter vind ik hete vanzelfsprekend om mijn ouders bij te staan. Zolang ze - met ondersteuning - nog zelfstandig kunnen wonen - is dit een meerwaarde voor hen én voor mij.
