Mijn partner is 64j. moeilijk te been en heeft een langdurige therapie nodig nl. grondige wondzorg en langdurige ( min.6maand) inname van antibiotica. Ikzelf ben zorgkundige waardoor er slechts sporadisch een thuisverpleegkundige nodig is.
Omdat hij mijn vader is en omdat hij voor me (in mijn kindertijd) ook voor me gezorgd heeft in de opvoeding.
Mijn zoon heeft een psychische stoornis en heeft allerhande hulp nodig in het dag dagelijks leven
Mijn mama werd een aantal jaren geleden heel vergeetachtig en verward. Plots was de kleinste handeling moeilijk: koken, zich wassen, boodschappen doen, ...
Omdat ik haar oudste dochter ben (in een gezin met 4 kinderen) begon ze heel erg op mij te steunen. En ik help haar met plezier en vanuit mijn hart!
Mijn moeder heeft een chronische longziekte. (sarcoïdose) Begin januari heeft zij bij een val ook nog is haar heup gebroken met amper herstel. Zij kan nu amper nog stappen en dan nog met hulp van rollator. Alsof deze zorg nog niet genoeg is heeft mijn vader begin mei de diagnose van longkanker gekregen. De kans op herstel is 50%. Ondertussen derde chemo achter de rug. De eerste twee keer na tien dagen terug opgenomen met 40 graden koorts en longontsteking. Nu weer zeer lage witte en rode bloedcellen.
Omdat dit van mij verlangd wordt . Aangezien ik enig kind ben komt alles op mijn schouders terecht.
omdat mijn moeder zorg nodig heeft ivm kortetermijngeheugen, copd en bewegen zoals lopen (kan niet lopen zonder rollator lopen.
Omdat die persoon moeite heeft om administratie en andere te begrijpen.
