Vangaag Dinsdag 12 mei 2015
Eindelijk mag mijn echtgenote naar huis na een verblijf in het ziekenhuis van een dikke 3 maand(09/02/2015 opname) De breuken aan dijbeen en enkel zijn genezenè Ze kan nu op haar voet steunen , maar stappen is er niet meer bij !
maar wij hebben heel veel hulp en het zal wel gaan!Want als het 15 jaar gaat dan kan
men er beter mee omgaan. U ziet beste MA-ZOers dat men nooit mag opgeven!
Veel sterkte voor U allen en veel groeten van ons beiden !
Ben een drietal weken volledig ingestort: kon niets meer, was volledig op. Mama gaat nu naar een dagopvang, voorlopig, zodat ik mijn batterijen weer wat kan opladen. Ik hoop voor nog een paar weken, want financieel is het heel zwaar. Het was kiezen tussen dagopvang en familiale hulp in huis. We hebben voor de dagopvang gekozen, mama gaat graag en komt zo nu ook eens in contact met mensen van haar leeftijd. Jammer dat het zo duur is!
ik ben best trots op het artikel over zelfzorg voor mantelzorgers in " maczima " van deze maand
Mijn echtgenote heeft de ziekte van curhing.
Zij heeft alle hulp nodig
Vandag Zondag,
Bezoek aan het vrouwtje in het ziekenhuis en hopen dat 8 mei ons goed resultaat
opleverd.Nu wij hebben veel hoop en dan zou het eventueel nog een 3 tak weken zijn eer zij mag naar huis komen. Duim maar voor ons
Beste Zondag groeten aan allemaal en hou er zeker de moed in.
André V
Toen mijn partner de CVA deed was ze nog maar 45 jaar en sinds die bewuste dag van 17 oktober 1994 voelde ik aan dat ik haar zou verzorgen wat er ook gebeurde. Dat lukt aardig goed, wel met soms moeilijke momenten, maar die worden dan weer overwonnen.
Vanochtend zijn Y. en P. vertrokken naar hun buitenverblijf in het zuiden. Vier weken blijven ze daar. Dat betekent weer extra organiseren. Want Y. en P. zijn zo vriendelijk om moeder elke zondag mee naar de eucharistieviering in het dorp te nemen en daarna terug te brengen. Nu zullen we dat een aantal weken zelf moeten opnemen. Niet alleen het vervoer van en naar de kerk, maar moeder heeft tijdens de eucharistie ook wat toezicht nodig. We zien wel ...
Wat last van artrose en tenniselleboog. Gelukkig geen hinder bij het fietsen. De reis naar Verbania (Lago Maggiore) komt dichterbij. We kijken er naar uit. Het blijft spannend (het zou eigenlijk ontspannend moeten zijn) in afwachting hoe deze trip zal verlopen, maar we wagen het er toch weer op en mijn vrouwke is ok, dus het zal wel meevallen.
Leven van dag tot dag en pakken wat zich aandient....Carpe diem (ondanks alles)!!
Ongelooflijk, maar na een zware operatie in december, is mijn moeder er traagjes weer bovenop gekropen. Aan de ene kant moet ik toch wel erkennen hoe sterk ze is! Aan de andere kant zou er in juli weer een operatie geplant worden. Gaat ze het opnieuw halen, gaat de operatie blijven meeslaan? Weer onzekerheden en angst voor de nabije toekomst. Terzelfdertijd ben ik 3 maanden ook niet goed geweest, maar nu, met andere medicatie gaat het ook stilletjes aan beter.
Dag vrienden!
Slechte week achter de rug, met slecht nieuws uit de kliniek. De echte revalidatie kan
slechts starten op 8 mei als de foto's een bevredigend resultaat geven. Nog enkele weken
eenzaamheid erbij, en op 83 jarige leeftijd wel zwaar. Maar wij gaan er voor!
Beste groeten aan U allen Lieve vrienden.
