De feestdagen zijn voorbij, de lastigste periode van het jaar is zo goed als achter de rug. Vandaag bezig geweest met de vakantieplanning van het jaar 2018. Het ziet er goed uit. De vakantieboek van Samana bied verschillende mogelijkheden. Daar kikkert een mens een beetje van op. We hebben besloten zo vaak te gaan als we kunnen, zolang we nog kunnen. Verder loopt alles hier zijn grijze gangetje....laat de lente maar komen.
Hoog tijd trouwens dat ik mijn fiets nog eens uithaal.
moeder is thuis kunnen blijven wonen na een zware CVA op 2/3/2013.
Volledig links verlamd en spraakstoornis.
Vader woont nog bij haar en trekt samen met familiehulp zijn plan maar het blijft zwaar.
Ik leg haar 7/7 om 19u30 in bed ( verpleging komt veel vroeger ) en op za-& zon-& feestdagen ben ik daar 3x/dag ter ondersteuning vr vader
Sinds mijn vader overleden is in juli 2012 zorg ik (naast mijn job)voor mijn moeder die ondertussen 90 jaar is en chronische pijn heeft(heupen, wervelkolom, was, administratie, boodschappen, luisterend oor,etc.) Ze woont nog in haar huis, op het gelijkvloers), ze wil zo lang haar zelfstandigheid behouden, en dat siert haar.
Wij hadden een rustige eindejaarsweek. Mijn partner kan bijna niet meer praten en ik merk dat veel mensen daar moeilijk mee kunnen omgaan. Ik vind het lastig om met hen op familiebezoek te gaan omdat anderen zich dan zeer ongemakkelijk voelen.
Bovendien sluit hij zich steeds meer op in zijn eigen wereld en reageert dan amper op wat er rond hem gebeurt. Ik weet nooit wanneer hij ergens van geniet omdat hij geen emoties meer uit.
LBD staat niet altijd voor little black dress maar soms voor Lewy Body (ik haat die D). Mijn partner heeft vorig jaar deze diagnose gekregen. Hij vecht elke dag om de controle te houden. Mijn motto is: samen kunnen wij alles! En dat is ook zo. Hij houdt mij overeind en ik doe de meeste praktische dingen. Ik hou van hem.
mijn vrouw heefd fronto temporale hersenatrofie en is ook slechtziende door macula .LMD
