Mijn moeder heeft terminale kanker en mijn vader een progressieve oogafwijking, waardoor hij steeds minder ziet. Mijn zus woont te ver weg om primaire mantelzorger te zijn en dus probeer ik de zorg voor beide ouders zoveel mogelijk op me te nemen.
Mijn mama is sedert 2,5 jaar in een rusthuis. Mijn papa woont bij mij in. Ik kies er gewoon voor om voor hen te zorgen. Dit is evident voor mij.
Ik ben vooral eerste contactpersoon voor T.H. die dement is en in een Woonzorgcetrum verblijft. Ik ga met haar wandelen, soms naar de dokter enz.
Mijn vrouwtje lijdt sedert 5 jaar aan de fatale ziekte ALS en is nu zo goed als volledig verlamd; gelukkig kan ze nu nog eten en praten.
In juli 1971 zijn we gehuwd en toen beloofden we mekaar trouw " in goede en kwade dagen" : voor mij een goede test dat ik dit toen echt meende en nu nog altijd meer en meer.
ems is reeds 30 jaar mijn man en de vader van onze 2 dochters.
Mijn mama heeft zoveel voor mij gedaan. Dat kan ik nooit voor haar terugdoen. Met het beetje dat ik doe, probeer ik deze moeilijke periode wat draaglijker voor haar te maken.
Alhoewel hij van niets meer weet doet hij het goed. In Juli heeft hij een zeer zware heupfractuur gehad waardoor hij er 3 maanden absoluut niet mocht steunen.Nu is hij dus rolstoel gebonden. Ik ga er wel dikwijls mee wandelen, en zie dat hij daarvan geniet
Omdat hij ook niet kan praten weet ik niet wat er in zijn hoofd omgaat . Soms denk ik dat hij mij erkend en andere keren niet.
Ik zorg voor deze persoon omdat wij elkaar al veertig jaar kennen en omdat ik de enige persoon ben waar hij kan op rekenen en die hij vertrouwd.
