Dit is mijn echtgenote die sinds een dertigtal jaar reumatoide arthritis heeft. Weet nooit op voorhand hoeveel pijn ze gaat hebben als ze opstaat. Heeft soms geen macht of kracht in de handen en benen. Om zo gewoon mogelijk te proberen te leven.
Het is mijn man die dement is, vasculaire dementie. Hij heeft al jaren moeilijkheden met zijn geheugen en depri.
Tot plots hij ziek werd met een longontsteking. En nu 10 maanden verder kan hij totaal niks meer. Heel moeilijk te aanvaarden ...;
Ik zorg voor mijn broer uit liefde voor mijn broer, om hem te helpen. En omdat ik ook weet dat hij dit wel fijn vindt ook al laat hij dit niet merken. Als ik mijn mama hiermee met iets kleins kan ontlasten vind ik dit ook fijn
Omdat mijn echtgenote door haar ziekte, borstkanker met uitzaaiingen in long, lever en botten, niet meer normaal kan functioneren. Zij heeft hulp nodig bij alle huishoudelijke taken en ook voor haar persoonlijke hygiëne. Tevens werk ik in Brussel dit vraagt dus wekelijks een goede voorbereiding en planning om het WE te kunnen halen!
Kan niet alle activiteiten zelfstandigdoen wegens operatie gescheurde heup en rugproblemen
Omdat het mijn vader is - hij kan niet meer zelfstandig lopen en zit in een rolstoel
Mijn man is cronies zwarbehoevebd.spierziekte .parkinson.cva
Onder tussen zijn we een paar weken verder. Mijn Partner is dit weekend het eerst in 7 maanden een vol weekend thuis. Wat een verademing voor mij. Eens geen 7 dagen op 7 naar het revalidatiecentrum. Elke dag om half 7 's morgens vertrekken naar het werk, om 16 uur doorrijden naar het ziekenhuis en om half 9 's avonds thuis en dan nog enkele huishoudelijke taken doen maakt het zwaar, het weekend was welkom, gewoon het traject eens niet afleggen tot zondag avond is een feest, op zaterdag eens kunnen thuis blijven is een feest. ook voor mijn partner is het eens fijn, in zijn vertrouwde omgeving, niet makkelijk met een rolstoel en rechts verlamd maar hij geniet er zo van dat het mij ook blij maakt. ook de spraakstoornis zorgt met momenten voor verwarring en verkeerde interpretaties maar het levert ook soms heel hilarische toestanden op. Tot hier toe vinden we de moed bij elkaar om ons er door te halen, ik zou liegen als het rozengeur en maneschijn is want dat IS HET NIET, het is verdomd moeilijk en we worden er soms ook verdrietig van intens verdrietig maar we kunnen er nog niet blijven bij stil staan, zolang er nog vooruitgang is moeten we door gaan en daarna zien we wel... minuut per minuut, dag per dag, stap per stap
