Mijn partner is dementerend en kan al geruime tijd niet meer lopen. Momenteel zit ze enkel nog in een rolstoel. Ik verzorg haar met opstaan en naar bed brengen, wassen, aan- en uitkleden, eten, naar toilet gaan etc.
Mijn zoon heeft een psychisch probleem sinds z'n puberteit. Hij woont sinds zijn 22 jaar alleen om z'n zelfstandigheid zoveel mogelijk te bekomen en dit is enkel mogelijk door de omkadering van familiehulp. Hij heeft niemand van familie buiten mij.
De normaalste zaak van de wereld als het met je lieve vader minder goed gaat!
35 jaar geleden stond deze vrouw met enkel haar kleren op straat ik heb ze in huis genomen en is als een grootmoeder zowel voor mij als mijn kinderen en kleinkinderen
Mijn mama is weduwe, en heeft hulp nodig bij administratie - huishouden - boodschappen enz....
Het wordt zeer zwaar maar ik maak ook tijd voor mijn zoon want hij doet zo graag een terrassje daar wordt hij goedgezingd van , we doen dit elk weekend
Na drie jaar moedig strijden tegen zijn ongeneeslijke ziekte (longkanker), met ups en downs en enkele zéér cruciale momenten te hebben overwonnen, is mijn lieve echtgenoot Omer op 24/07/2O2O jammer genoeg van ons heengegaan... De verzorging en beleving was soms zeer intens, maar toch zou ik het sowieso onmiddellijk opnieuw doen, gesterkt door onze wederzijdse liefde en natuurlijk ook door de nodige bijstand op allerlei vlakken. Ook de reacties via deze weg hebben mij nog meer gemotiveerd en geholpen in moeilijke periodes. Hiervoor wil ik jullie écht gemeend bedanken! Veel sterkte aan iedereen!
Sinds gisteren terug van de jaarlijkse fietstrekking. Slechts 5 dagen dit jaar. Ook hier heeft Covid zijn invloed op, al zal de leeftijd (68)n ook wel beginnen wegen zeker. Langs de nederland-belgische grens de Dodendraad opgezocht. Tijdens wereldoorlog 1 hield deze hoogspanningsdraad de belgen gescheiden van het neutrale Nederland.
Toch een tocht van gemiddeld 100km per dag en dit gedurende 5 dagen, met pak en zak op de fiets. Geen elektriek maar pure beenpower. Ik ben er fier op.
Het is vaak een evenwicht zoeken tussen " zorgen voor iemand en zorgen voor jezelf" En Coronatijden maken het niet gemakkelijker
