Ze heeft slechte en goede momenten, kan heel ontremd en dan plots futloos zijn. Het meeste heeft ze uit handen gegeven buiten enkele huishoudelijke taken die ze nog goed kan en doet, routinehandelingen. Heb alles geregeld van hulp, heb ons zelfs op wachtlijst woonzorgcentra laten zetten om tezamen geplaatst te worden als mijn toestand plots achteruitgaat... het tezamen uit, tezamen thuis principe. Maak me wel flink zorgen wat de toekomst ons nog brengen zal...
Bedankt Mieke voor je reactie!! Alle beetjes helpen...
Tijdens de nacht van 28 maart 2017 sliep enorm veel. Eigenlijk was ze in een half coma. Ik heb de 112 gevraagd. Ze was tussen leven en dood. Revalidatie in verschillende plaatsen. Uiteindelijk 4 maanden in de KEI Oostduinkerke. Ze kwam terug thuis einde november 2017. Sinsdien is ze thuis. Het is mijn vrouw. We houden van elkaar.
Ik zorg door lessen en correctie van teksten dat het Nederlands van Spaanstalige Alvi beter wordt, uit sympathie. Voor Willy zorg ik o.a. door met hem naar dokters en ziekenhuizen te gaan en zijn belangen te bepleiten bij het OCMW. Ook voor mijn vader zorg ik soms nu hij 87 is. Heb ook iemand met psych. problemen naar opname gecoacht.
hij kan niets meer alleen wassen, kleden kousen en schoenen aandoen
boodschappen doen. kledij verzorgen, bijstaan bij slapen gaan.
Medicatie geven op uur en tijd
Mijn buurvrouw is 84 jaar, heeft geen contact meer met familie. Zij is zeer geregeld gehospitaliseerd, dan breng ik de nodige bezoeken om alzo haar te voorzien van japons en dergelijke die netjes gewassen werden. Zij kan zich nog moeilijk naar de winkel begeven. Zij heeft dikwijls hulp nodig op allerhande vlak en sta haar bij waar nodig.
Mijn vader is 97 jaar, woont nog zelfstandig maar de mobiliteit wordt moeilijker en de onzekerheid neemt toe.
mijn vrouw van 46 heeft een kwaadaardige hersentumor (cat4) en kan niet meer leven zoals vroeger ze kan haar niet meer uitdrukken en praat heel moeilijk een wandeling van 20 à 30 minuten is zeer zwaar voor haar, 2 maanden geleden liep ze nog 10km, familiaal is het dan ook zwaar en met een tiener in huis maakt het er niet makkelijker op...
Ik zorg voor mijn ouders en schoonouders. Ik vind dit vanzelfsprekend. Zij hebben altijd voor ons gezorgd en nu vind ik het mijn plicht om dit voor hen te doen.
Mijn man is 100% invalide. In 1989 is hij getroffen door herseninfarcten tgv een ongeval met dronken chauffeur. Hij kan niet meer lezen, schrijven, motoriek is heel slecht, hij ziet heel erg slecht, etc. Ik zorg sindsdien voor zowat alles.
