Is niet meer dan logisch, is ons vader. We zijn met 5 kinderen, moeder is al 21 jaar geleden overleden en wij doen alle 5 ons uiterste best om ons vader de beste zorgen te kunnen geven. Familiehulp komt er ook wel, maar zij kunnen er ook niet constant zijn natuurlijk. Pa is 91, bedlegerig en woont nog steeds thuis.
Mijn dochter Maud heeft een autismespectrumstoornis en een mentale beperking. Zij is nu 23 jaar en woont nog bij ons thuis. Ik neem grotendeels de zorg voor haar op mij en dat vraagt toch wel veel geduld. Daarnaast ben ik ook mantelzorger voor mijn vader die Parkinson heeft, alsook samen met mijn partner zorgen bij ook voor zijn ouders.
Mijn eerste mantelzorger is 94 jaar en is ongehuwd. Ik ken haar al een groot deel van mijn leven, en ben gaandeweg haar beginnen helpen met taken die voor haar niet meer lukte. Mijn tweede mantelzorger is mijn pa. Hij is dementerend en samen met mijn twee schoonzussen proberen we ons te beredderen , Al isdat niet altijd even gemakkelijk
Mama heeft vorig jaar 'n trauma opgelopen bij het vallen en heeft daardoor last van kort geheugen ; ook zijn hart ritme - en evenwichtsstoornissen aan de orde.
Mijn vrouw heeft epilepsie en moet hiervoor medicatie nemen, en is intussen 66 % mindervalide. Ze kan zich vooral moeilijk verplaatsen. Korte afstanden gaat nog, anders moet iemand haar voeren ...
voor mijn mama en schoonfamilie.
uit respect en genegenheid en vooral uit liefde voor wat zij voor ons betekenen
Mijn ouders wonen zelfstandig en ik wil dit zo houden zolang dit kan. Zij hebben destijds voor mijn kinderen gezorgd. Uit respect en dankbaarheid voor al wat zij voor mij gedaan hebben.
Mijn vader is palliatief met prostaatkanker. Hij heeft een suprapubische sonde waar veel problemen zijn. Mijn moeder is zelf ook heel slecht en kan niet meer voor hem zorgen.
