Omdat ze mijn moeder is en mijn broer en ik willen haar zolang mogelijk in haar eigen omgeving ( huis ) laten wonen.
Er zijn toch zo veel mantelzorgers die allen stuk voor stuk alles van zich zelf geven. Jullie allen verdienen meer dan een dikke pluim! Je offert telkens toch een stukje van je eigen leven op. Proficiat en veel steun aan allen in de moeilijke momenten. Ooit komt alles goed.
In september is mijn zoontje gestart in het eerste leerjaar op een gewone basisschool. Zijn eerste rapport was goed. Het was dan ook een grote stap voor een kind met autisme.
De regeling voor casper en zijn papa was een weekend om de 14-dagen en de vakantie in 2 gedeeld. Dit werkte perfect voor casper.
Tot mijn ex een week/week regeling wou en door de rechter werd goedgekeurd.
In november startte de week/week regeling. Zijn rapporten en casper zijn humeur daalden zienderogen.
Tijdens een GON overleg zei men dat casper het zeer moeilijk had met de nieuwe situatie en heeft grote nood aan structuur.
Ik schreeuwde haast uit van: 'Zie je wel.' Ik wou geen week/week regeling, ik wist dat het niet goed ging gaan voor casper. Maar niemand wou luisteren.
Tijdens een gesprek met casper zijn psychologe zei ze dat casper ongelukkig is en afstreeft op een depressie. Meermaals heb ik haar gezegd dat het niet goed gaat met casper. Dat hij thuis grote moeilijkheden heeft om zich terug aan te passen na een week bij de papa. Dat zijn crisis momenten erger worden en heftiger. Maar nog steeds wil niemand luisteren.
Sinds vorige maand heeft casper ook grote verlatingsangst en wil me niet loslaten. Is vorige week voor de eerste keer de straat opgelopen achter mij, nadat ik hem naar het revalidatiecentrum had gebracht.
Heel ons gezin lijd eronder. Mijn dochter van bijna 10j voelt zich heel ongelukkig wanneer ze haar broer op die manier ziet.
Ik weet zelf ook niet hoelang ik dit nog ga volhouden.
Met mijn ex partner valt niet te praten. Er is zelfs totaal geen communicatie mogelijk. Hij wil me niet laten 'winnen.
'Winnen??'
Ik ben een moeder die denkt aan het welzijn van haar zoon en die ziet dat hij en iedereen in ons gezin aan het crashen is.
Mijn moeder heeft 4 jaar geleden een CVA gehad en daardoor is de linkerkant van haar lichaam volledig verlamd. Ze heeft hulp nodig bij alles doordat ze niet meer alleen kan stappen en haar linkerarm niets meer kan.
Nu gaat ze naar een dagcentrum en met hulp s'morgens en s'avonds kan ze nu nog thuis blijven, wat haar heel gelukkig maakt.
Na een ongeval op achtjarige leeftijd heeft onze zoon een ernstig hersenletsel en wij zorgen daarom al 28 jaar elke dag voor hem.
kreeg een trombose en is halfzijdig verlamd en kan niet praten hij is mijn lieve man
