Mijn echtgenoot is m.s.patient en rolstoelgebruiker en ik zorg voltijds voor hem en onze 2 kinderen.
Mijn broers doen niets, ze willen haar liever in het rusthuis zien. Tegen mij - ik woon in - heeft ze al meerdere malen vermeld dat ze liever thuis blijft... Dit is zelfs; gelukkig nog op tijd, een zaak geweest voor de vrederechter.
Ze heeft het gehaald, en verblijft thuis mits ik voor haar kan zorgen.
In 2005 kreeg mijn man voor het eerst een CVA. Vandaag zijn we 4 CVA's, epilepsie, calciphylaxis cutis en hart- en nierfalen verder.
Ikzelf doe alle nodige karweien thuis bij mijn moeder: electriciteit, sanitair, tuinonderhoud(gras afrijden, onkruid verwijderen, haag scheren). Alle mogelijke betalingen en administratie.
Is normaal wanneer je partner niet meer oor zichzelf kan zorgen.
Ben reeds 40 jaar heel gelukkig gehuwd met mijn lieve echtgenoot waarvan de diagnose Alzheimer vastgesteld is op zijn 59ste; veel te jong. Heb hem tijdens de moeilijke periode van onderzoeken altijd beloofd om steeds voor hem te zorgen.
Vader is hoogbejaard en kan administratie, zelfzorg, verplaatsingen niet zelfstandig meer uitvoeren.
inwonende hoogbejaarde moeder (16/07/1922)
hartfalen, kan niet meer zelfstandig opstaan en gaan
