Wij zijn enorm tevreden met de Hartjes die wij ontvangen via MA-ZO!
Aan alle hartjes schenkers en alle MAntelZOrgers zeggen wij in deze moeilijke dagen
HEEL VEEL STERKTE, en maak er toch mooie feestdagen van.
Andre V. en echtgenote.
Omdat het mijn echtgenote is.
Door iedereen als vanzelfsprekend beschouwd.
ik zorg voor moeder met de ziekte van fotestien en half zus met een mentale beperking en waar een vermoeden is waar ook autisme heeft
Samen met mijn echtgenote zorg ik voor mijn papa die Alzheimer heeft. Hij wordt volgend jaar 60 en is al 15 jaar weduwnaar. Hij heeft thuis een kangoeroewoning zodat hij bij ons kan blijven wonen. Het is niet gemakkelijk als jong koppel om zo een grote zorg te dragen, maar ik heb alleen nog mijn pa.
Zaterdag 29 november?
Slechts gisteren kennis gemaakt met MA-ZO en dit via VISIE! Het is een pracht site
voor mantelzorgers.
Deze namiddag voorgelezen aan mijn vrouwtje en weet je wat ze zei?
PA,ER ZIJN VEEL MENSEN DIE HET NOG MOEILIJKER HEBBEN DAN WIJ, DUS LAAT
ONS MAAR OPHOUDEN MET ZAGEN EN KLAGEN!
Tot de volgende maal!
Groetjes.
Omdat mijn echtgenote overleden is ,waar ik 15 jaar voor gezorgd heb, wil ik graag op MA-ZO blijven omdat ik van bij het begin reeds updates geplaatst heb
en deze periode de waarde volste van mijn leven is geweest ! En dat ik hoop dat deze item Jullie zal helpen om verder Je taak als mantelzorger uit te oefenen.
Hou vol! André
ik wens aan allen mijn dank voor de reactie's ,heel mooi de reactie van Lucienne S, daar ga ik proberen mij aan op te trekken. Aan allen een zonnig weekend
jeannine T
Vrijdag van deze week is er voor een degelijker rolstoel gezorgd. Waarschijnlijk zal mijn echtgenote deze niet meer verlaten.
Dank voor jullie meevoelen.
André 75 jaar is voor 80 % blind, na operatie prostaatkanker, kan niet meer alleen wonen daarom besloten we in samenspraak met mijn zoon en zijn dochter dat het beter was om hem bij mij in huis te nemen. Je kan niet verlangen van je kinderen dat ze stoppen met werken om voor hun ouder te zorgen. André is de broer van mijn man.
Ons moeder kreeg begin 2007 de diagnose borstkanker te horen; tegelijk dat het gezwel niet chirurgisch verwijderbaar was en chemotherapie en bestraling slechts uitstel van executie waren. Ze heeft meegewerkt als proefpersoon aan ontwikkeling medicijn in tabletvorm dat nog steeds, meen ik, in experimentele fase is. Ze kreeg dus eigenlijk te horen dat ze terminaal ziek was en dat op 68-jarige leeftijd na voor haar zieke ouders zussen en broers gezorgd te hebben (allen overleden aan kanker: haar twee broers nota bene in 2007 zelf na elkaar). in 2010 eerste maal diagnose hersentumoren en begin 2012 opnieuw hersentumoren. Overal kanker en bekaf door bestraling en klassieke chemo.
In mei 2012 is palliatieve thuiszorg opgestart. Ons moeder wist van in begin dat ze het niet ging overwinnen, maar heeft bijna 6 jaar tegen terminale kanker gevochten.
Is verhuisd 2007 met ons vader van grote villa platteland naar appartement stad. Alles door kanker. M'n gezin, echtgenote en ikzelf hebben zo snel mogelijk ons huis verkocht en zijn begin 2010 in de buurt gaan wonen (ander huis gekocht; compleet andere regio, andere school etc., maar alles héél graag gedaan).
Samen er alles aan gedaan om die 6 jaar intensief samen te delen: kleinkinderen betekenden zoveel vreugde. Niks geklaag bij ons moeder (wel enorme pijnen), doorbijten er het beste van gemaakt tot laatste levensdag einde 2012.
Hoop en wanhoop: hoeveel tijd nog?
Overleden thuis op 72 jaar in bijzijn echtgenoot en haar kinderen (waaronder mezelf).
Voor mezelf tot nu toe de dankbaarste periode in m'n leven (ben 50j).
Nog zoveel vreugde en leven mogen delen. Heeft gevochten voor haar leven.
Ik ben een dankbaar kind.
