WE DOEN DIT NU 6 JAAR EN HET IS ONS OOK NIET TE VEEL WE DOEN HET GRAAG MIJN MAN EN IK
Mijn mama is mijn beste vriendin. Ik heb mijn papa waarvan ik zoveel hield plotseling verloren, mijn broer 7 weken erna, iets wat je moeilijk kan verwerken. Ik had beloofd aan mijn papa als er iets ernstig zou voorvallen, ik altijd voor mijn mama zou zorgen, het vraagt enorm veel energie, maar ze verdient een gouden buzzer.
November 2019
Zus Stephanie komt met het idee om een weekje naar Nederland te gaan.
Ze vindt een heel fijn appartement met sauna, inloopdouche, groot bed voor haar broer en het appartement is rolstoelvriendelijk.
Zij en haar man zorgen voor de ondersteuning, hun baby van vijf maanden gaat mee en met een overvolle auto aan babyspullen, ligzetel en rolstoel vertrekken we.
Daar aangekomen blijkt de baby ziek te zijn en krijgt 's nachts hoge koorts, Nicolas krijgt de volgende dag koorts.
Van al die ellende krijg ik bijna de slappe lach. We komen ook eens buiten;-)).
We vertrekken terug met 2 zieken en rijden met de baby recht naar het ziekenhuis waar ze onmiddellijk wordt opgenomen.
Nicolas blijkt na een bloedafname een bacteriële infectie te hebben en voelt zich ellendig.
Het wordt een stevige week. Het pendelen tussen ziekenhuis en eigen afspraken is dodelijk vermoeiend maar aan alle ellende komt een einde wanneer een weekje later iedereen terug in zijn eigen bed kan slapen.
Ik besluit dat we ons niet laten kisten en dit scenario gewoon nog eens overdoen maar dan misschien in de lente wanneer de bacteriën wat minder goedkoop zijn.
Ik zorg voor mijn moeder omdat ik ze graag zie en omdat ze hulp nodig heeft. Ze kan niet meer zonder deze hulp, want ze wil zo lang mogelijk in haar huisje blijven wonen.
Als enig kind komt de volledige zorg voor mijn moeder op mij terecht. Mijn vader overleed in april 2018 (hem heb ik palliatief verzorgd) en toen is de dementie van mijn moeder sterk achteruit gegaan. We deden al 20 jaar aan kangoeroewonen met mijn gezin, maar eind maart dit jaar is mn moeder moeten verhuizen naar een WZC.
Mijn ouders zijn allebei 80-ers en hulpbehoevend mijn moeder is diabetes,nier,hartpatient en een vorm van parkinson. Mijn vader lijdt aan chronische luchtweginfecties.Aangezien de zorg steeds groter wordt ben ikzelf gestopt met werken omdat ze niet naar een rustoord willen gaan.Dankzij de hulp van de thuiszorg lukt het wel.
Eigenlijk zijn we beiden rug- en pijnpatiënten, laatst kreeg Anny ook nog Acute leukemie waarvan ze wonder boven wonder herstelde, maar met verlies van heel wat verworvenheden.
Het is mijn dochter. Ik vind het mijn plicht om voor haar te zorgen. Ik ben blij dat ik zelf die zorg nog voor haar kan dragen
Wegens amputatie rechteronderbeen. En bacterie opgedaan in kliniek. Er volgt nog een operatie in januari 2020
