Ik probeer driemaal per week mijn moeder te bezoeken in het WZC en doe haar was. Waarom? Omdat ze mijn moeder is en omdat ze anders niet meer buitenkomt! Ook mijn oudere zus woont in hetzelfde WZC en ook met haar ga ik wandelen in het park.
Mijn grootmoeder verblijft in een woonzorgcentrum. Meerdere malen per week breng ik haar een bezoek en help ik een haar een beetje met dagdagelijkse dingen. Administratieve zaken en rekeningen betalen doe ik ook voor haar.
Mijn moeder heeft al dertig jaar Parkinson en is zwaar hulpbehoevend geworden. in (rolstoel, kan niets meer zelfstandig, kan moeilijk slikken en amper nog iets zeggen) Zij verblijft in een WZC maar daar hebben ze dagelijks handen tekort; mijn moeder verdient een waardig zorgcomfort in haar laatste jaren, weken, dagen.
Omdat ik er steeds een bijzondere band met gehad heb. Ze is mijn tante en is kinderloos. Ze beschouwt mij als haar kind. Haar echtgenoot, mijn nonkel, was de broer van mijn overleden moeder. Langs haar kant zijn er geen familieleden meer in leven. Ze is sinds 4 jaar in een WZC en ik doe haar administratie e.a.
Aanleren zelfstandigheid, zelfredzaamheid, zelfzorg.
Heb het momenteel zeer moeilijk met de dame waar ik mantelzorger ben . Ze zit in een moeilijke fase en het een moment beteken ik alles voor haar en het andere moment ben ik de slechterik. Ik overweeg om te stoppen daar ik het gedrag van deze dame belastend vindt op mijn gezondheid.
Moeder ,heeft extra hulp nodig sedert 2020 en verblijft in WZC.
Mijn echtgenote heeft een bipolaire aandoening en is buitengewoon vergeetachtig. Daardoor leunt zij al meer dan 20 jaar zwaar op mij. Uit genegenheid is deze te zware belasting erin geslopen. De mantelzorg is momenteel te zwaar geworden voor mij. Ik heb nu een zgn "Zorg burn-out". De zorg is ontspoort. Ik moet loslaten en afschakelen.
