Netwerk voor mantelzorgers, van maandag tot zondag

We zijn nu enkele jaren verder sinds ik mijn profiel aanmaakte. Moeilijk om alles samen te vatten. Het was een rollercoastervan emotie zowel voor mij als voor haar. De kanker was zo goed als verslagen maar is daarna terug gekomen. We zitten weer in hetzelfde schuitje als voordien. Ik blijf mijn best doen.

8 | mensen      2 | Reacties

Ingrid D. liet een reactie achter

Knap dat jij je moeder zo bij staat. Ik ben blij dat ik dat ook voor mijn ouders heb kunnen doen. Wie goed doet , goed ontmoet.

Sabine T. liet een reactie achter

zeer mooi ,ook voor jouw eigen gevoel , ik ben nog steeds blij mijn mama zolang verzorgd te hebben.

Log in of registreer je om reacties te plaatsen.

Heel veel respect ,het is zo mooi

Veel moed, Kris. Je doet dat goed en met heel veel liefde voor je moeder. Chapeau! Misschien laat ze het niet altijd zien en beseft ze het niet altijd, maar ik denk dat ze heel blij is en mag zijn met zo'n mantelzorger als jij! Misschien is het een idee om eens deel te nemen aan een ontmoeting of activiteit voor mantelzorgers in jouw buurt? De steun die je hier -op dit forum- ervaart van mantelzorgers, kan ook in het echt deugd doen en je helpen. En dan ben je er ook eens een momentje tussenuit en kan je zelf ontspannen...Misschien eens het proberen waard.

Bedankt allemaal voor jullie aanmoedigende woorden! Soms heb ik het echt moeilijk maar dan denk ik terug aan de fijne jeugd die ze mij bezorgd heeft. Ze zette haar gezin op de eerste plaats. Nu is het aan mij om hetzelfde te doen.
Marleen B: Ik heb een vrouw maar ik doe mijn uiterste best om haar niet te veel te belasten. Ze steunt me natuurlijk wel wanneer ik het eventjes niet aankan.

Ik heb heel veel respect voor jou ! Amai ! Heb jij ook nog zelf een gezin of ben je alleen ?
Ik zorg ook voor mijn mama, maar ze is nog in haar huis. Het is wel kantje boord, ik twijfel , moet ik haar in huis nemen ? Maar ik vrees voor de druk op mijn gezin.... Generatieverschillen... zelf hebben wij ook nog een mentaal gehandicapte zoon. Ik herken heel goed je vragen hoor ! Voel je vooral niet schuldig.... niet gemakkelijk !!!!!

Beste Kris, wat bewonder ik je! Het moet heel zwaar zijn. En al hou je nog zoveel van je moeder, het is niet te onderschatten wat je doet. Ik hoop dat je beloont wordt door je medemensen want dat verdien je hoor!

ja, ook voor mij is dit zeer herkenbaar. Ik zorg voor mijn zwaar dementerende mama en vind het sociaal isolement waar ik in terecht gekomen ben loodzwaar..mijn mama is heel lief en aanhankelijk en gelukkig dat ze bij mij kan zijn, maar ik lijd er erg onder omdat ik er helemaal alleen voor sta en 's avonds en in de weekends eigenlijk niet meer weg kan. Ik vind ook geen thuisoppas die nog voor zo iemand (kan alleen niet meer naar toilet) wil zorgen.

Beste Kris, wat jij doet is niet te overtreffen, jij verdient een standbeeld op de markt.
Je ervaringen zijn o zo herkenbaar ! Verwacht niet dat iemand, ook je moeder niet, ten volle beseft wat jij doet. Ze beseffen het niet. Vergeet niet dat je nog een eigen leven nodig hebt !!!
Laat jezelf niet in de slachtofferrol duwen, laat je eens vervangen door iemand, eventueel door familiehulp. Mijn ervaring is, dat ik mezelf regelmatig iets moet gunnen, iets moois, iets leuks, iets ontspannend, whatever... en dat ik er dan weer een stuk beter tegen kan.

Beste Kris is begrijp je situatie van verdriet maar al te goed.. ik doe ook zoveel mogelijk voor beide ouders met kanker maar de rugzak weegt soms te zwaar en heb de rotziekte dan zelf ook nog... ze zijn wel dankbaar voor al hetgeen ik doe maar inderdaad beseffen de mensen op oudere leeftijd niet altijd dat het voor ons ook heel moeilijk is... ik wil je nog heel veel sterkte toewensen en een warm hartje toedragen...probeer toch te genieten van de kleine dingen in het leven....

Hey Kris, het lijkt alsof je je schuldig voelt. Je bent ook slachtoffer/patiënt in dit verhaal; ook voor jou mag dit moeilijk zijn. Ik denk wel dat je aan je moeder mag laten weten dat de situatie weegt, maar benadruk ook hetgeen je hier zegt: dat ze veel waard is voor je en dat je nog samen wil genieten van mooie momenten. Dat is toch heel warm en nobel van je? Net zoals je moeder loyauteit van jou krijgt, hoop ik dat jij dat ook van haar mag verwachten op momenten dat je het even nodig hebt? Ik mag alleen hopen dat je je mogelijke verdriet/eenzaamheid/vragen/...niet opkropt, maar ze deelt met mensen die je kan vertrouwen. Laat 'ns een warm mantelt over jouw schouders leggen. Je bent ook gewoon maar een mens...

Mijn moeder was zeer vermoeiend het voorbije weekend. Ik begrijp dat wel. Maar zelf lijd ik ook onder de situatie en ik vrees dat ze dat niet voldoende beseft. Anderzijds kan ik er moeilijk tegen haar over klagen, toch? Zijn er nog mensen voor wie dit herkenbaar klinkt?

2 | mensen      0 | Reacties