Netwerk voor mantelzorgers, van maandag tot zondag

Je verhaal vind ik heel aangrijpend Nicole. Dat je na het verlies van je man nog steeds in de zorg werkt met dementerende is zo mooi....Ik stuur je een dikke moedsknuffel toe, Ruth

Frieda ik verzorg mijn man al 18 jaar ook jong dementie en suikerziekte

Mevr. Nicole, dat zal wel blijven plakken om voor iemand te zorgen met jong dementie, over dit probleem is er zo weinig geweten....... daar staat inderdaad geen leeftijd op geplakt om dementie te krijgen.

Dat is heel moedig van jou dat je je man jaren verzorgd hebt. Heel veel sterkte !
Een beetje meer begrip voor mantelzorgers in de maatschappij zou beter zijn !
Leen S.

goede morgen Nicole .wat ik hier lees over U zie ik dat ge ook al het een en ander meegemaakt hebt.maar ik wens U veel sterkte. ik kan er ook al van meespreken grts Willy

Als je op zoek bent naar een activiteit in jouw buurt, klik je bovenaan op 'ondersteuning'. Je komt dan op een pagina waar je activiteiten voor mantelzorgers in jouw buurt kan kiezen. Ziekenzorg CM heeft, als één van de zes mantelzorgverenigingen, een aanbod dat over heel Vlaanderen mantelzorgers probeert te ondersteunen door hen tijdens activiteiten te informeren, waarderen, ontspannen en samen te brengen voor een babbel en/of een luisterend oor. Wie weet is dat ook wel iets voor jou?

Waar zijn die vergaderingen of café bijeenkomsten. Het lijkt me leuk om andere mantelzorgers te ontmoeten. Omdat zij weten dat wij toch elke dag ook een stukje van onszelf opofferen om de zorgbehoevende gelukkig te maken. En dat dit niet elke dag even makkelijk is , omdat je soms ook eens "nee" moet zeggen...hoé moeilijk dat ook is...:-(

Nicole,
ik weet wat mantelzorg is en dan nog als zieke persoon mantelzorger zijn is heel
stresserend. En nu heeft mijn echtgenote eergisteren haar heup gebroken. Maar succesvol geopereerd op 87 jarige leeftijd. Nu nog 2 maand klinische revalidatie en
dan hopelijk naar huis. Een warm hartje voor jou !
André v.

Het was de eerste keer dat ik op die vergadering aanwezig was. Je leert er wel een paar mensen kennen maar met de grote meerderheid had ik natuurlijk geen contact. Het was dan ook een nieuwjaarsreceptie en de kliekjes hadden zich al gevormd als ik binnen kwam. Ik ga het eens proberen op zo een mantelzorg café bijeenkomst. Niet van de eerste keer opgeven hé.

Bedankt voor je reactie Nicole. Was jij aanwezig op de mantelzorgreceptie van de CM in Kessel-Lo? Ik ken je enkel van de foto hier bovenaan en dacht je daar herkent te hebben.

Je offert inderdaad een héél deel van je sociaal leven op, alhoewel ik ook nog cursussen enzo tracht te volgen. Mijn moeder heeft een personenalarm. En als mijn broers weten dat ik weg ben, komen ze wel eens extra langs bij mijn moeder. Zo kan ik toch met een gerust hart even weg. Maar ik besef wel dat hoe langer hoe minder ik mijn moeder alleen kan laten. En de vraag is dan nog....hoé lang ga ik dat dan aankunnen en hoelang gaat mijn moeder nog leven......Maar ik tracht niet bij dit laatste stil te staan. Ik weet dat ik momenteel samen met mijn broers mijn moeder een "fijne, goede, ouwe" dag aan het bezorgen ben en dààr doe ik het voor! Haar gelukkig zien, omdat wij haar opvangen en ze niet naar een rusthuis moet. Ik wil haar nog lang bij me houden, maar voor haar zou het een mooie dood zijn als ze in haar slaap hier mocht overlijden.....Ik hoop echt dat we haar het rusthuis kunnen besparen...DOch als er ooit een punt komt waarop dit niet anders kan, zullen we dan die beslissing wel moeten nemen....Ik tracht dus héél realistisch tegenover de situatie van mijn moeder te staan. Doch ondertussen te genieten van elke dag dat we haar nog bij ons hebben en zij gelukkig is.....Haar glimlach verlicht véél .....

Je typeert de mantelzorg(er) heel goed. Een buitenstaander beseft of merkt niet hoeveel je van je eigen leven moet laten vallen om de zorg te kunnen blijven besteden. Het is heel belangrijk dat je tijd voor jezelf kunt uittrekken. Ik probeer toch 2 maal per week te gaan fietsen. Eénmaal per jaar gaat mijn vrouw voor een maand in therapie (MScenter Melsbroek) waar ik dan van kan profiteren om eens op verlof te gaan (fietsen met vrienden). Je hebt helemaal geen zicht op de toekomst en offert eigenlijk een groot deel van je leven op. Toch heb ik er geen spijt van, ik heb zelfs nog geen spijt in overweging genomen. Dat zal dan wel liefde zijn zeker....

alle begrip voor je situatie. Zelf ben ik ook nog een jonge werkende mantelzorger voor dementerende moeder en de combinatie arbeid-zorg is al aartsmoeilijk en als je dan inderdaad ook nooit eens zelf op reis kunt of een uitstapje doen, is dat echt wel hard. Ja, dus jonge mantelzorgers verdienen echt meer ondersteuning.

Het is waar, zoveel alleen gedragen dat, jawel, enkel onze moeder dat kon vatten.

Gelijk heb je met je opmerking dat een mantelzorger er vaak alleen voor staat

Ik wil dus een pleidooi houden voor mantelzorgers, en vooral voor jongere mantelzorgers. De mensen beseffen niet wat die mantelzorgers allemaal doen en wat ze allemaal moeten doorstaan. Als mantelzorger sta je er te vaak alleen voor.

Zeker voor jongere mantelzorgers – die zorg en werk moeten combineren – moeten er oplossingen gevonden worden om af en toe even op adem te komen. Begrip voor hun moeilijke situatie zou al veel kunnen helpen. En een vakantie uitsluitend voor mantelzorgers, zonder de zieke waarvoor ze moeten zorgen, zou ook wat rust kunnen bieden. We mogen niet vergeten dat niet alleen de zieke recht heeft op een privé-leven, ook de mantelzorger heeft daar recht op!

2 | mensen      0 | Reacties

Op een bepaald ogenblik, nadat hij nog maar eens verschillende breuken had opgelopen na een zoveelste valpartij, is mijn man in een revalidatiecentrum terechtgekomen. De psycholoog daar heeft hem goed begeleid en heeft ook mij verder op weg geholpen.

Na die revalidatie is mijn man regelmatig in kortverblijf geweest. Familiehulp kwam drie halve dagen per week langs aan huis, en we zijn ook wel eens met Ziekenzorg op vakantie geweest. Op die manier kreeg ik zelf toch ook wat ademruimte...

2 | mensen      0 | Reacties

Ondertussen bleef ik de zorg voor mijn man combineren met mijn werk. Dat werd steeds moeilijker. Mijn man begreep ook niet dat het voor mij allemaal te veel werd, ik ging er psychisch en emotioneel onderdoor.

Het werd zo erg dat ik op een bepaald moment een echtscheiding overwogen heb. Maar ik stootte op het onbegrip van mijn omgeving. Ja, ook van de huisarts. Ik kreeg het verwijt dat ik mijn man in de steek liet, een man die niet meer voor zichzelf kon zorgen...

2 | mensen      0 | Reacties

Voor mantelzorg(ers) wil ik strijden. Ik vind het belangrijk dat je als mantelzorger gehoord en gesteund wordt door de huisdokter en door andere professionele hulpverleners. Telkens ik met mijn man op consultatie ging en vertelde over zijn achteruitgang, kreeg ik van de huisarts te horen dat het inbeelding was omdat ik op zo een dienst werkte. Dit heeft vele jaren geduurd, ondertussen ging mijn man wel stelselmatig verder achteruit. Stappen, nadenken, logisch denken, … het werd hem allemaal te moeilijk.

2 | mensen      0 | Reacties