Netwerk voor mantelzorgers, van maandag tot zondag

Het heeft een tijdje geduurd, maar hier ben ik weer met een update. Sinds de laatste keer dat ik hier iets gepost heb, is Jan nog verder afgetakeld. Het is moeilijk om te vatten. Wat gaat de tijd toch snel, veel te snel! Soms wou ik dat ik de tijd kon terugdraaien, terug naar toen er nog niets mis was met Jan. Ik heb het nog steeds moeilijk om te accepteren dat hij ziek is. Zal die acceptatie er ooit komen?

4 | mensen      0 | Reacties

Dag Lies, je verhaal is zeer herkenbaar. Het gemis aan een sociaal netwerk, de contacten die je vroeger wel had, weegt soms zwaarder door dan iemand kan vermoeden. Misschien is het deelnemen aan een activiteit of ontmoeting voor mantelzorgers in jouw buurt ook iets voor jou? Je krijgt er steun van andere mensen in gelijkaardige situaties en zo'n babbel, met veel begrip en soms ook tips, dat kan enorm helpen.

Ik begrijp volkomen je situatie en kan me er in terugvinden. Ons sociaal leven staat bijna op nul. Bijeenkomsten met vrienden en familie bezorgen mij ook heel veel stress omdat ik niet weet hoe mijn man zal zijn of reageren. Toch heb ik zo'n nood aan een een babbel en gezelschap.

Gisteren kwam mijn schoonzus op bezoek en toen ik even in de keuken was, hoorde ik Jan tegen haar zeggen hoe goed ik voor hem zorg en hoe fantastisch hij het vindt "dat ik hem accepteer". Deed ongelofelijk veel deugd om te horen!

2 | mensen      0 | Reacties

Ik ben dit weekend de hele tijd thuis moeten blijven bij Jan en ik mis het echt om onder de mensen te zijn. Vroeger hadden wij een groot sociaal netwerk en ik heb nog steeds enkele goede vrienden die mij steunen, maar een grote groep mensen bij ons uitnodigen kan nu niet meer, dat vind ik wel jammer;

2 | mensen      0 | Reacties

Dag Lies, ik begrijp dat je de reacties van anderen pijnlijk vindt, ik heb ook heel lang tegen de buren gezwegen over mijn moeders dementie en het doet mij pijn als ik haar hoor raaskallen tegen mensen, maar het helpt mij om terug te denken aan de mooie herinneringen en ik heb kunnen aanvaarden dat ze nu anders is, maar wel nog steeds mijn moeder. Veel moed!

Ik moest Jan vandaag meenemen naar de winkel, omdat ik niemand vond om op hem te passen. Daar kwam ik een voormalige dorpsgenoot tegen die nog niet wist wat er met Jan gebeurd was. Haar geschrokken reactie toen ze zag hoe hij was afgetakeld deed pijn ..;

2 | mensen      0 | Reacties

Het is echt een moeilijke week voor mij. Mijn man, Jan, is veel lastiger dan anders. Hij is voortdurend slechtgezind en ongeduldig en snauwt mij de hele dag door af. Ik vind dit zo frustrerend, omdat ik alles doe voor hem, maar nog niets goed genoeg is voor hem. Pff ...

1 | mens      0 | Reacties