Netwerk voor mantelzorgers, van maandag tot zondag

Dag Brigitte, ik reageer hier op een berichtje dat je op mijn profiel plaatste. Er worden heel wat bijeenkomsten georganiseerd voor mantelzorgers. Hier vind je er al een heleboel: http://www.ma-zo.be/events/?location=&date=&type=10. Ik raad je zeker aan om er eens eentje mee te pikken. Het doet echt deugd om met lotgenoten te babbelen!

Vandaag was een lastige dag. Met een emotionele, onbegripvolle moeder. Ik wil haar netjes verzorgen, dus waren we (met een kortingsbon) er even op uit getrokken om te kijken of er al een jasje was voor haar voor het tussenseizoen vorige donderdag.
Geen jasje naar haar zin te vinden in die winkel, maar ze had wel (wéér) een leuk bloesje gezien dat ze héél graag had gehad. Ik zeg "wéér" omdat mijn moeder haar kast volhangt met leuke bloesjes. Nu hangen er nog alleen maar winterspulletjes in. Haar valies met zomerspullen hebben mijn broer en ik samen amper dicht gekregen.
Toen mijn moeder nog alleen woonde ging ze élke woensdag naar de markt. En élke woensdag had ze wel iets gekocht. Dat was ook een groot probleem geworden: ma die geld maar uitgaf en aldoende niet meer toekwam om alle jaarlijkse rekeningen te betalen.
Ik wil kopen wat ze nodig heeft, geen dingen om bij te hangen in de kast....Ik wil dat ze netjes is en een nieuwe jas heeft ze wel nodig tegen het volgende seizoen. Maar we hebben nog tijd genoeg om daarvoor te zorgen...
Vandaag wilde ik naar Hasselt gaan om mezelf eens te verwennen voor mijn Valentijnsdag. Ik heb géén vriend en had al jaren géén parfum meer gekocht voor mezelf. Op advies van een vriendin heb ik daarom mezelf een presentje gekocht, omdat ik mezelf mag liefhebben en verzorgen (van nieuwjaarsgeld dat ik gekregen had van iemand). Daarna wilde ik mijn moeder meenemen op ziekenhuisbezoek bij haar zuster, die sinds een paar dagen in Hasselt in ziekenhuis ligt.
Het begon al toen we nog thuis waren. Dan zei ze dat ze nog niks gehad had zolang ze hier woonde....dat ze die bloes echt graag zag en zich wilde mooi maken. Dat die 30 euro er toch gemakkelijk af kon...Echt op mijn gemoed inspelen en dramatisch, emotioneel beginnen doen. Maar we hebben wél al vanalles gekocht voor haar: winterjas met dons in, twee nieuwe rokken van het nieuwe seizoen al en ook twee bloesen van het nieuwe seizoen al in januari, omdat ze naar een nieuwjaarsfeest met familie moest gaan, kousen......
Maar de voorbije jaren heeft ze in de zomer enzo altijd driekwart broeken gedragen en die hebben we allemaal weggedaan in het najaar omdat ze alleen nog rokken wil dragen gezien haar incontinentie. Dit betekent dat ik zal moeten investeren in een deel nieuwe rokken naargelang de seizoenen veranderen...En driekwart steunkousen ook. Verder wilt ze ook nog altijd dringend nieuwe bh's (ik zou daar eens echt een kijkje in moeten nemen, in die voorraad die ze heeft)
Enfin....mijn broer is even langsgeweest, ook getracht haar tot bezinning te brengen....Maar niets dat hielp.
Onderweg naar Hasselt was ze nog steeds boos en emotioneel. Ik heb gezegd dat de bon nog geldig is tot eind van de maand en als er bijkomend geld gestort is op de rekening ik nog eens met haar ga kijken. Hetgene in begin van de maand gestort is , is opgegaan aan de vaste kosten die ik maandelijks heb voor haar, waaronder het dagcentrum 2x per week. "Tegen dan is die bloes al weg", was haar "giftig" antwoord. ....We spreken hier over 1,5 week wachten nog....
Enfin.....vanavond is er uiteindelijk dan niet meer over de bloes gesproken....
Maar dat ze niet meer alleen kan , is in Hasselt nog duidelijk gebleken. Ze wilde aan een fruitwinkel een stuk pompoen kopen. Pompoenen en soep heb ik nog in de diepvries , dus ik begreep niet goed de vraag waarom. "ah, om op te eten, met stukjes" zei ze. Toen viel mijn euro dat ze pompoen verwisselde met meloen.....
Eenmaal thuis belde ze ook naar andere zusters van haar om hun op de hoogte te brengen van ons ziekenhuisbezoek aan haar zuster. Ze hebben twee maal bij mijn tante bloed getrokken: toen ze binnenkwam en vandaag. Mijn moeder aan de telefoon maar vertellen dat ze bloed had bijgekregen. Gelukkig had ik me vlakbij haar gezet, zodat ik dat kon corrigeren telkens.
Soms heb ik het gevoel dat ik oren en ogen tekort heb....om haar in het oog te houden, om te luisteren wat ze verteld tegen anderen....
Maar het meest heb ik hartpijn als ze zo emotioneel is en doet alsof ik haar tekort doe. Terwijl ik alles in het werk stel om haar een "leuke, goede ouwe dag" te geven, dicht bij haar familie (mijn broers) en daarnaast ook nog eens haar familie bezoeken als het kan.

2 | mensen      0 | Reacties

Brigitte

Hou je moeder maar lekker thuis, neem de rest er maar bij en denk er niet te veel over na. Zeker niet behandelen als een kind want dat voelen ze aan en reageren er ook op. Behandel gewoon zoals je altijd gedaan hebt en trek je niet aan als ze het niet begrijpt. Want ze begrijpen meer dan we denken. Het enige wat voor hun belangrijk is: mooi en verzorgd zijn, lekker eten, en met rust gelaten worden in hun eigen omgeving. bvb. WC doorspoelen doen als ze het niet ziet of hoort.
Groetjes

Veel sterkte Brigitte!

Veel sterkte, Brigitte en bedankt voor het hartje. xxx Ann

Het was een goed weekend. Ik was vorige week met moeder naar kledingwinkels geweest (2) om nieuwe rokken en bloesjes te kopen. Ze wilde fier in het nieuw naar het nieuwjaarsfeestje met haar familie gaan (broers en zussen, schoonbroers, schoonzussen).
Zaterdagavond straalde ze omdat ze zich mooi voelde. ik had haar haar ook mooi geföhnd. Is toch heerlijk om te zien dat ze zich nog mooi voelt dan....
Alleen is het soms nog aanpassen, omdat ze zich vragen stelt bij de dingen die voor ons vanzelfsprekend zijn. Terwijl ik in bad ging , was zij naar het groot toilet moeten gaan. Ze wilde het toilet niet doorspoelen, uit schrik dat ik koud water zou hebben. Was wel lief van haar. Maar ik heb haar erop attent gemaakt dat het hygiënischer is om dadelijk door te spoelen, dat dit écht géén verschil maakt.
Bovendien krijg ik telkens, zoals een klein kind dit zou zeggen, te horen als ze "kaka" heeft gedaan. Voor mij teveel info..ik hoef niet te weten wanneer ze naar het groot toilet is geweest. Maar zij is blij als ze kunnen gaan is en wil dat dan delen met mij
Ze is mijn moeder, binnenkort 82 jaar....Ik wil haar als een volwassen vrouw behandelen, maar moet toch in mijn achterhoofd houden dat ze meer en meer de mentaliteit krijgt van een kind....Die contradictie is soms nog moeilijk te vatten....vandaar dat ik soms nog niet op de juiste manier reageer , het er moeilijk mee heb.....Maar ik tracht mijn best te doen....het is een aanpassing...Ik tracht het haar uit te leggen, maar even later is ze het toch alweer vergeten....
Maar ze is zo lief, je kan het haar niet kwalijk nemen....Ik ben blij dat we haar nog bij ons hebben....Hopelijk mag het nog voor lang zijn....
Dank jullie wel voor jullie hartjes xxx

1 | mens      0 | Reacties