Netwerk voor mantelzorgers, van maandag tot zondag

Dank je voor je hartje. Het doet zo'n deugd. Mijn moeder is zeer optimistisch en vrolijk en positief, ze klaagt nooit, ook al heeft ze de gruwelijkste ziektebeelden en somberste voorspellingen en zelfs dat is hartverscheurend want zo een sterke, lieve en positieve vrouw, een beeld van een moeder, daar wil ik geen afscheid van moeten nemen.
Ik hoop dat je ook uit die hartjes wat positivisme en energie haalt. Lotgenoten.
Ik wens je veel sterkte en veel goede momenten. Die zijn zo nodig.
En doe af en toe iets wat je normaal nooit voor jezelf zou doen, maar gewoon als extraatje. (Wees creatief daarbij want bij gebrek aan tijd of geld voor echt zotte dingen moet je het soms halen uit de kleine dingen. Soms trakteer ik mezelf op iets banaal zoals een interview met Colin Firth bekijken voor het slapen gaan, gewoon het feit dat ik dat nu al zie als een me-momentje maakt het nog eens zo genietbaarder. Alsof hij me door de moeilijke dagen helpt.)

Sterkte en liefs

Respect !

Graag gedaan, beste Guido :-).

Ach, 't Is zo'n mooi gezegde:"Doe wel en zie niet om".

Van harte! :-)

Bedankt voor je hartje op mijn pagina. Ik ben nieuw hier en voel me zo direkt aanvaard.

warm hartje...

Ons moeder kreeg begin 2007 de diagnose borstkanker te horen; tegelijk dat het gezwel niet chirurgisch verwijderbaar was en chemotherapie en bestraling slechts uitstel van executie waren. Ze heeft meegewerkt als proefpersoon aan ontwikkeling medicijn in tabletvorm dat nog steeds, meen ik, in experimentele fase is. Ze kreeg dus eigenlijk te horen dat ze terminaal ziek was en dat op 68-jarige leeftijd na voor haar zieke ouders zussen en broers gezorgd te hebben (allen overleden aan kanker: haar twee broers nota bene in 2007 zelf na elkaar). in 2010 eerste maal diagnose hersentumoren en begin 2012 opnieuw hersentumoren. Overal kanker en bekaf door bestraling en klassieke chemo.
In mei 2012 is palliatieve thuiszorg opgestart. Ons moeder wist van in begin dat ze het niet ging overwinnen, maar heeft bijna 6 jaar tegen terminale kanker gevochten.
Is verhuisd 2007 met ons vader van grote villa platteland naar appartement stad. Alles door kanker. M'n gezin, echtgenote en ikzelf hebben zo snel mogelijk ons huis verkocht en zijn begin 2010 in de buurt gaan wonen (ander huis gekocht; compleet andere regio, andere school etc., maar alles héél graag gedaan).
Samen er alles aan gedaan om die 6 jaar intensief samen te delen: kleinkinderen betekenden zoveel vreugde. Niks geklaag bij ons moeder (wel enorme pijnen), doorbijten er het beste van gemaakt tot laatste levensdag einde 2012.
Hoop en wanhoop: hoeveel tijd nog?
Overleden thuis op 72 jaar in bijzijn echtgenoot en haar kinderen (waaronder mezelf).
Voor mezelf tot nu toe de dankbaarste periode in m'n leven (ben 50j).
Nog zoveel vreugde en leven mogen delen. Heeft gevochten voor haar leven.
Ik ben een dankbaar kind.

3 | mensen      0 | Reacties