Mijn vader neemt orale chemotherapie, en moet zeer dikwijls naar het ziekenhuis. Hij is zelf niet bekwaam om er met de auto te geraken. Ook heeft hij COPD, dus is hij heel snel moe. Ik ga elke dag bij mijn vader langs om te controleren of alles in orde is, hij is heel vergeetachtig en woont alleen. Ik moet ook elke dag zijn BD controleren
Dragen N een warm hart toe:
,
Jonas G.
,
Pat T.
,
Rolanda S.
,
willy o.
,
Kris G.
,
karin n.
,
Marleen V.
,
Yumi C.
,
Lode V.
Vader is ondertussen overleden, hij heeft een hele strijd gestreden. Opgelucht dat het achter de rug is, maar toch des te moeilijker om hem los te laten. Wat mis ik hem, ik wil er telkens naartoe. Ik betrap me er ook op dat ik dikwijls denk : dat moet ik tegen va zeggen, en dan komt het besef dat dat niet meer kan.
De tijd staat even stil nu, het is moeilijker dan ik dacht om va los te laten, maar ik sta er niet alleen voor. Mijn gezinnetje doet er alles aan om me bij te staan, en die laten me gerust bij moeilijke momenten(omdat ik dat zo wil)
Aan alle mantelzorgers wil ik nog veel moed toespreken, jullie staan er niet alleen voor, en doen allemaal prima je best!
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.
Wij lopen al maanden naar de kliniek, omdat ik er een beetje(veel) gefrustreerd van werd heb ik naar de huisarts gebeld en gezegd dat dit allemaal niet uithaald. We worden van het kastje naar de muur gestuurd. Ik vroeg dan aan haar of ze kon zorgen dat va naar de diabetiskliniek kon gaan, na twee dagen kreeg ik bericht dat we mochten komen. Een nieuwe wereld ging open, we werden direct verdergeholpen, zijn nu echt waar we moeten zijn, alle dokters werken daar samen zodat we niet van de ene naar de andere moeten lopen. Waarom men ons niet eerder doorverwezen heeft en die vraag van mij moest komen? Omdat wij dan niet meer bij de andere dokters moeten langskomen? Zodat zij een klant verliezen? Er is nog veel werk aan de winkel.
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.
Hoe moet het nu verder? Va is niet bekwaam meer om met de auto te rijden. Hij wil hier niet van horen en vindt dat hij best nog goed rijdt, wat helemaal niet is. Ik heb de huisarts al gecontacteerd en die gaat overleggen met de oogarts, maar het zijn niet zijn ogen alleen, hij rijdt gewoon niet goed meer, reed vorige week door het rode licht waar ik bij zat, en rijdt rakelings langs andere auto's. Ook een verkeersberm had hij niet gezien. Weer een dilemma dat opgelost moet worden.
Hallo N.
Ook mijn vader werd een gevaar voor hemzelf en anderen op de weg.
We hebben in samenspraak met de huisarts een neuroloog gecontacteerd. Die heeft tenslotte tegen mijn vader gezegd dat hij niet meer mocht rijden. We hebben wel de auto snel verkocht, want zijn verergerende dementie maakte dat hij vergat dat hij niet meer mocht rijden. Daarna ging het beter en noemde hij me zijn privéchauffeur.
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.
Nadia doe zo voort maak er het beste van in moeilijke tijden.we hebben allemaal te maken met lastige dagen groeten Willy
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.
Deze week hadden wij een gesprek over pamperbroekjes en wat het met je doet. We hebben het aangename aan het minder aangename gekoppeld en eens goed gelachen.
Jammer dat mijn moeder er niet meer bij kan zijn op zulke momenten. Ze is aan kanker gestorven toe ze 54 werd.
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.