Iets meer dan vier jaar geleden werd bij mijn echtgenoot de diagnose van Parkinson gesteld. Langzaam maar zeker worden de dagelijkse activiteiten voor hem moeilijker, dus neem ik geleidelijk meer en meer over!
Dragen Anne een warm hart toe:
,
Frederik B.
,
Sonja L.
,
Jonas G.
,
Marleen V.
,
Katrijn G.
,
Annie P.
,
Liliane L.
,
,
Anne V.
,
Dirk D.
,
Yumi C.
,
Darius Z.
,
Lode V.
,
jeannine T.
Dank, Liliane en Katrijn. Ook mijn partner heeft soms momenten van afwezigheid. Het duurt een tijdje om hem terug naar de werkelijkheid te brengen maar tot nu toe lukt het redelijk. Rust en routine lijken de beste omkadering voor het ogenblik. Het neemt veel tijd, energie en vooral emotie. Zoals ik in een andere reactie schreef, het moeilijkste is om te zien hoe zo'n fijn mens (van wie je zoveel houdt) verandert en vermindert.
Elkaar blijven vasthouden, hé!
10 |
mensen
0 | Reacties
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.
Dag Anne, mijn mam heeft ook een dikke 4 jaar geleden die diagnose gekregen. We moeten nog iedere dag leren aanvaarden. Soms heb ik de indruk dat ik het er moeilijker mee heb dan zij. Ik merk dat ze nu ook de rechterhand moeilijker kan gebruiken bij het eten. Zij doet niets meer in het huishouden, ik heb dat nu overgenomen. Ik weet niet hoe het bij jouw partner is, maar mam herkent me vaak niet; gelukkig verhindert dat onze dagelijkse omgang niet zo. Wel erg vervelend en pijnlijk, want wij hadden een heel hechte band... ik wil haar telkens "met de voeten op de grond" brengen en vaak lukt dat. Soms niet.
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.
Een van onze kleinzoons (14) zei: oma, we moeten knuffelen want knuffelen is (maakt) gezond. Zo elkaar blijven vasthouden is heel belangrijk!!!
7 |
mensen
0 | Reacties
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.