Netwerk voor mantelzorgers, van maandag tot zondag

een vervelende dag ...
wachten ... om te horen of moeder uit het ziekenhuis mag
maar ... na zovele keren bellen
kunnen ze mij dan vertellen
dat zij toch nog even moet blijven
ik kan mijn gevoel niet meer omschrijven
ik loop verloren en k heb geen zin
niemand in huis ... geeft waanzin
ik ben dat niet gewoon
die stilte is monotoom
en al staat de radio aa
hier is geen bestaan
geen beweging, geen motivatie
want er is geen communicatie
niets moet, als je alleen bent
ik ben niet content

ach ... misschien komt met de avond
een beetje lach op mijn mond

2 | mensen      0 | Reacties

Beste Margot,
wat jij doet is enorm bewonderenswaardig.
Begin deze eeuw was deze manier van wonen nog helemaal ingeburgerd bij ons Belgen. Verschillende generaties onder 1 dak... onze grootouders herinneren het zich nog allemaal, ook in vele andere culturen/continenten is deze vorm van samenleven nog steeds de algemene norm. De visie daarachter is: zorg is een familiale verantwoordelijkheid. Langzamerhand zijn wij geëvolueerd naar het idee dat zorg een algemene maatschappelijke verantwoordelijkheid is.
Jouw keuze om het the old fashioned way te doen is verstrekkend en in de huidige tijd zeker een complimentje waard. Onderschat het niet. Succes !

Regelmatig voor samen-zijn-momenten kiezen, zullen later unieke herinneringen zijn.

1 | mens      0 | Reacties

@ Liesbeth, ik denk ook wel dat mijn mama trots is, maar ze uit dat niet

Wat zal je mama trots zijn op haar dochter...

Chapeau !

Fijn te horen dat er nog mensen zijn die hun ouders in huis willen nemen. Vaak is dat ook voor de schoonzoon of -dochter een uitdaging. Heb je tips voor iemand die ook kangoeroe wonen overweegt?