Netwerk voor mantelzorgers, van maandag tot zondag

Annick B.

zorgt voor partner met chronische ziekte

Mijn man is reeds 38 verlamd door een ziekte, al die tijd zorg ik voor hem. Vroeger samen met de schoonouders maar door ouderdom kunnen die niet zoveel meer helpen. Ik zorg voor hem uit liefde. Want samen zijn we sterk. het grootste probleem is om aangepaste hulp te vinden.





Update van 13/3/22

Hier word spijtig genoeg niet veel meer gelachen de laatste tijd, ben ver door mijn reserves heen. Maar vind geen aangepaste hulp om eens vrij te nemen.


1 | mens      0 | Reacties

Annick B. liet een reactie achter

Ok bedankt.


Mieke . liet een reactie achter

Dag Annick, ik wou je via deze weg nog even meedelen dat de pralines eind volgende week worden opgestuurd. Onze excuses voor de vertraging, maar je zal er alsnog van kunnen genieten ;-)!


Annick B. liet een reactie achter

Guido, dat weet ik wel maar ik zoek meer iemand die buiten de uren van de verpleging komt zodat ik ook eens langer weg kan. Ik geen jaren meer op familiebezoek geweest daar ik geen geschikte oppas vindt.


Guido V. liet een reactie achter

Het witgele kruis heeft toch verpleegkundigen die wel medische handelingen mogen doen. Je moet wel een voorschrift van een arts hebben om deze terugbetaald te krijgen. Trouwens, het ziekenfonds komt toch rechtstreeks tussen bij het witgele kruis. Dan hoef je zelfs niets voor te schieten.


aniana s. liet een reactie achter

Veel sterkte! Er is inderdaad nood aan meer hulp. (ik ondervind dat ook) :-)


Annick B. liet een reactie achter

Beste Guido, dank je voor je berichtje. Verpleging en kine komen hier ook aan huis. Het probleem is meer om iemand te vinden die medische handelingen mag doen. Want vrijwilligers mogen dat niet. 1 maal per week komt zijn 80 jarige moeder s'avonds oppassen zodat ik eens weg kan. Ook voor boodschappen doe ik op haar beroep. Heb ook wel poetshulp.


Guido V. liet een reactie achter

Bij mijn echtgenote werd een vijftal jaar geleden MS vastgesteld. Ze was toen reeds 57 en zat na een zestal maanden al in een rolstoel. Sinds toen ben ik thuisgebleven om voor haar te zorgen. Drie maal daags komt er verpleging langs en dageliks een kinesist. Je mag deze hulp van buitenaf niet afslaan. Zonder zou ik het allemaal niet aankunnen denk ik. Je mag trouwens nooit jezelf vergeten. Je hele leven verandert in functie van de patiënt en daarom moet je tijd voor jezelf zoeken. Veel moed en hulp.


Karen H. liet een reactie achter

Veel moed, Annick. Ik hoop dat je hier veel steun mag vinden en wie weet ook tips in de zorg kan ontdekken. Want de zorg die voor handen is, is inderdaad soms nog te beperkt en niet altijd op maat van iedereen. Sterkte!