Lisa V.

zorgt voor moeder met dementie

mijn moeder heeft lichte dementie

Dragen Lisa een warm hart toe:
Mieke . , Rika H. , Marleen V. , Jonas G. , Frederik B. , Sonja L. , Gerd D. , Diny K. , Lieve V. , Martina V. , Rolanda S. , Annie B. , Lode V. , Yumi C. , Darius Z. , Guido V. , Gust V. , Annik Z. , Els D.

Annik Z. liet een reactie achter

Ik wens je veel moed en doorzettingsvermogen.
Ik zou je vooral willen aanraden om zoveel mogelijk kennis over dementie op te doen en naar familiegroepen te gaan! Daar vind je echt steun, begrip en doe je veel kennis op.

Gust V. liet een reactie achter

Bedankt voor uw hartje.

Rolanda S. liet een reactie achter

Hoi allemaal,
wij zijn nu 3 jaar verder en ik ben content. Ik hoop dat mijn kanker onder controle is. Ik voel mij goed. en als men zich goed voelt , kan men veel aan. Herman mijn man heeft Alzheimer en ik geef hem alleen nog medicatie voor zijn depressie.Het leven kan zo mooi zijn . wij genieten met volle teugen. Het is heel vermoeiend maar wij hebben nog veel schone momenten met al onze beperkingen. Ben wel dankbaar voor onze kinderen zowel zonen als schoondochters die hebben mij gevleugeld. anders had ik het niet aangekund. Met twee ziek zijn en uw partner niet snappen dat ge ziek bent is niet zo simpel.Dikke knuffel aan al mijn lotgenoten. Weten dat je niet alleen bent ,helpt veel. Rolanda

Lieve V. liet een reactie achter

Dank je wel voor je hartje! Als ik jouw verhaal hoor, bewonder ik je moed en doorzetting. Ik herken de angst dat anderen niet zo goed voor je moeder zullen zorgen dan je zelf doet. Vele zorgbehoevenden willen zo min mogelijk veranderingen, die hun dagelijks leven verstoren. En dat is juist wat mantelzorgers steeds maar doet verder doen, omdat ze het beste willen voor hun moeder, vader, kind... Je eigen mentale en fysieke gezondheid bewaken is nochtans belangrijk om zelf niet onderdoor te gaan, want dan kan je ook geen zorg meer geven...

Lisa V. liet een reactie achter

Bedankt Lieve, ik probeer wat los te laten en ik probeer te beseffen dat ik mijn moeder niet eeuwig zal kunnen bij mij houden. Telkens als er iets misloopt denk ik, als ik dit of dat had gedaan, dan had dit niet gebeurd. Ik ben zo bang om los te laten. Mijn broer die doet nog steeds niets alhoewel hij noodgedwongen bij haar woont. Hij vindt zichzelf het allergrootste slachtoffer en gedraagt er zich naar. Dit maakt mij zo boos en gefrustreerd en doodmoe, omdat ik ook voor hem moet zorgen en omdat ik weet als hij zou willen het zelf zou kunnen. Ik kan hem ook niet aan zijn lot overlaten want dan voel ik me daarover weer schuldig en dat wil ik vermijden. Herken je dit ook, dat eeuwige schuldgevoel nooit genoeg te doen zelfs ten koste van jezelf. Ik ben er voor in therapie geweest maar het helpt me spijtig genoeg niet verder. Het komt er volgens sommigen op neer dat ik zwak ben omdat ik niet kan loslaten en niet voor mezelf zorg. En als ik eerlijk ben dan moet ik ze gelijk geven. Ik besef ook dat als ik niet meer kan het zorgen voor ook stopt, maar het lukt me niet....

Update van 12/4/17

Bedankt Ilse!!

7 | mensen

0 | Reacties

Update van 08/4/17

Ik zorg sedert 2007. Eerst voor mijn vader, die is ondertussen overleden. Toen zijn de problemen met mijn moeder begonnen. Gelukkig woont mijn moeder zeer dicht bij mij. Ik doe , medicatie, eten, wassen, strijken, haar douchen, met haar buiten gaan omdat ik dit belangrijk vind, haar te slapen leggen, in feite probeer ik haar zo goed mogelijk een normaal leven te laten leiden. Poetsdienst komt 1 X om de 14 dagen en verpleging, komt haar aan kleden in de morgend. Mijn broer woont nu sedert 2 jaar bij haar in omdat hij geen woonst meer had. Dus ook zijn was en strijk en zijn warme eten daar zorg ik voor. Ach het zou gemakkelijker zijn indien ik van hem enige hulp zou krijgen, maar hij doet ronduit niets. Hij vindt het mijn keus om zo voor ons moeder te zorgen. Maar intussen profiteert hij wel mee. Als ik vraag om een beurtrol in het weekend in te schakelen, daar wil hij niets van weten. Hij werkt niet. Mijn partner heeft het hier ontzettend moeilijk mee vooral het feit dat wij geen eigen leven meer leiden en constant met de zorg bezig ben.Maar vooral mijn broer die mij in niets wil ontlasten maakt hem enorm kwaad en gefrustreerd. Ik ben ook hierdoor erg gefrustreerd. We gaan al vele jaren niet meer met vakantie, ik durf niet, ik kan het niet lossen. Kortverblijf durf ik niet omdat ik mijn moeder ken en ze er waarschijnlijker slechter zal uitkomen. Moeilijk maar ben echt moe, zowel fysiek als mentaal. Mijn partner en ik werken nog beide. Familiehulp ok maar als daar een volwassen man zit dan vind ik het niet zo evident.

10 | mensen

3 | Reacties

Ilse W. liet een reactie achter

Beste Lisa,
Hieronder vind je een link van de website "loopbaan met zorg". Daarin staat een lijst met loopbaancoachen die de training "loopbaancoaching voor mantelzorgers" hebben gevolgd. Daar zitten zeker ook loopbaancoachen uit Antwerpen en omgeving tussen. Neem maar eens een kijkje. In een gratis kennismakingsgesprek kan je met de coach even afstemmen over met welke vragen je bij hem/haar terecht kan. Ik ben er eigenlijk vrij zeker van deze getrainde loopbaancoachen en vaak ook ervaringsdeskundigen hetzelfde aanbod hebben als ikzelf: leren communiceren en je grenzen aangeven (naar je broer en je moeder), de betekenis van zorgen en werken voor jou en hoe je dit in evenwicht houdt en nodig hebt (balans), communicatie met professionele hulpverleners (afstemmen van verwachtingen om zelf ook met een gerust hart te kunnen loslaten), zorgen voor jezelf (bv. door terug met je partner op vakantie te kunnen gaan) ... Deze coaching gaat breder dan jouw werk alleen, daarvoor zijn deze coachen ook getraind. In zo'n kennismakingsgesprek kan je ook even kijk of het klikt met de coach, tenslotte moet je je verhaal ook kunnen doen en je af en toe ook kunnen toelaten dat je bv. een spiegel wordt voorgehouden. Dat is soms confronterend maar ook nodig om verandering in jouw situatie teweeg te brengen. Ik wens je alvast veel moed en sterkte toe en zet die stap! Je wordt er echt beter van! Hartelijke groeten, Ilse
http://www.loopbaanmetzorg.be/aanbod-ouders.html

Lisa V. liet een reactie achter

Bedankt Ilse voor je reactie. Ik heb al eens gekeken naar info mbt loopbaancoaching, maar is dit niet meer om werk en privé in goede banen te leiden? Want met mijn werk heb ik absoluut geen probleem integendeel ik bekijk mijn job als welgekome ontspanning. Waar ik zeker nood aan heb is een objectief oordeel en om inderdaad mijn situatie te verhelderen en verbeteren. Ik denk altijd als mijn broer een eigen woonst zou hebben dat het voor mij al een stuk eenvoudiger zou worden want dan is de stap naar thuishulp misschien evidenter. Ik ben zeer blij met je raad en hoop dat u mij in een richting mbt coach kan helpen. Ik woon in de omgeving van Antwerpen. Lieve groeten Lisa

Ilse W. liet een reactie achter

Beste Lisa, ik heb je verhaal gelezen en het maakt me bezorgd en verdrietig tegelijkertijd. Anderzijds is jouw verhaal ook heel herkenbaar want het vertoont wel overeenkomsten met de verhalen die ik mijn praktijk hoor van mantelzorgers. Ik ondersteun als loopbaancoach mantelzorgers die nog werken en tegelijkertijd zorgen voor een familielid. Ikzelf ben samen met mijn partner ook mantelzorger van mijn dementerende schoonmoeder. Ik lees in jouw verhaal hoe moeilijk je het hebt om los te laten en ook een beetje voor jezelf te zorgen. Ik zie ook dat de communicatie met de hulpverlening niet loopt zoals je zou willen of misschien ben je bang dat ze niet zo goed voor jouw moeder zullen zorgen als jijzelf. Dat is een terechte bezorgdheid, maar weet dat je jouw verwachtingen en bezorgdheid zeker goed kan bespreken met professionele hulpverleners, zodat je met een gerust hart kan loslaten. Misschien helpt het om jouw situatie eens te bespreken met een coach zodat je niet meer alleen staat met jouw verhaal maar je samen kan zoeken naar oplossingen die jouw situatie zullen verlichten. Binnen loopbaancoaching kan dit zeker: we bekijken jouw zorg- en werksituatie, jouw netwerk, jouw hulpverleningscontacten, jouw tijdsbesteding en planning en zoeken samen naar mogelijkheden om jouw situatie te verhelderen en te verbeteren voor jezelf. Deze coaching is echt niet duur: 40 euro voor 4 uur coaching. Je kan hierover info vinden op de website van de VDAB of je mag me even mailen, dan help ik jou zoeken naar een loopbaancoach bij jou in de buurt! Geloof me, het helpt om jouw situatie te bespreken met een buitenstaander, het helpt om uit je cirkel van frustratie en kwaadheid te raken en het helpt om kleine stapjes naar anders en beter te zetten! Weet dat je alleen maar goed voor een ander kan zorgen als je in de eerste plaats goed voor jezelf zorgt! Ik wens jou heel veel sterkte toe en ook moed om een kleine stap in de goede richting te zetten! Hartelijke groeten, Ilse.