Mijn echtgenoot kreeg vorig jaar de diagnose van pancreaskanker.
Ik nam halftijds loopbaanonderbreking.
De chemotherapie was zwaar. Een operatie is niet mogelijk.
Zijn COPD zorgt voor bijkomende problemen.
Momenteel wordt de pijn minder dragelijk en is het emotioneel moeilijk.
Geleidelijk vraagt hij meer en meer ondersteuning.
Het was zijn wens om zo lang mogelijk thuis te blijven.
In juli gingen we nog 1 keer op weekend. Het was heel vermoeiend maar deed hem toch deugd. Hij begon met afscheid te nemen van alles wat hij zag. Alles was voor de laatste keer.
De laatste maanden heb ik voltijds loopbaanonderbreking genomen.
Ondanks de verslechtering van zijn toestand kon hij nog aanwezig zijn op het huwelijk van onze dochter. Goede vrienden kwamen regelmatig op bezoek en nodigden ons uit voor een etentje.
Hij mocht het nog meemaken dat onze oudste zoon overkwam uit Amerika.
Hij kon zijn laatste weken samen beleven.
Met de hulp van thuisverpleging en onze huisdokters kon hij vanuit zijn eigen bed afscheid nemen.
Ondertussen is hij stilletjes heengegaan. Na deze drukke en intensieve weken valt nu de stilte.
2 |
mensen
2 | Reacties
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.