Het helpen van andere mensen is superbelangrijk voor Roger. Want naast mantelzorger is Roger ook vrijwilliger. Aan engagement zeker geen gebrek! Hoe ervaart hij dit allemaal? Wat zijn de mooie en moeilijke momenten? We stelden Roger onze acht mantelzorgvragen.
1. Hoe ben je mantelzorger geworden?
“In 2005 werd mijn moeder opgenomen in een woonzorgcentrum. Elke week ging ik twee keer op bezoek. Ik zag dat ze daar veel aan had en dat, naast mijn moeder, ook andere zorgbehoevenden nood hebben aan omkadering. Toen ik in 2014 op vervroegd pensioen ging, besloot ik mij te engageren als vrijwilliger bij CODA vzw, dat gespecialiseerd is in palliatieve zorgverlening. Na een screening en opleiding kon ik als vrijwilliger aan de slag in het dagcentrum en in de palliatieve eenheid.”
“Toen ook mijn vrouw op pensioen ging, zette ik het vrijwilligerswerk stop. Ik was me echter wel nog steeds bewust van de nood aan ondersteuning voor zorgbehoevenden. Toen mijn vader, die nog lange tijd zelfstandig heeft gewoond, aangaf dat hij graag een dagelijks bezoekje kreeg, was dat geen opgave. Zo slaagden mijn zus en ik er in om vader zo lang mogelijk thuis te laten wonen. Enkele maanden geleden is hij, op 97-jarige leeftijd, toch opgenomen in een woonzorgcentrum in de buurt.”
2. Hoe ervaar je de zorg?
“Het ondersteunen van zorgbehoevenden geeft heel veel voldoening, maar soms ook frustraties. Bij CODA vzw heb ik ervaren dat de service die de vrijwilligers aan de bewoners gaven niet volledig kon worden ingevuld door de professionele zorgverleners. De vrijwilligers werden structureel ingezet, dat zorgde bij mij voor wat frustratie en was mee de oorzaak dat ik ermee ben gestopt.”
“Ook uit mijn engagement als huiswerkbegeleider haal ik veel voldoening. Maar ook daar stoot je op onvolmaaktheden van het systeem, zoals de schoolinstelling of het CLB. Door corona is de begeleiding volledig weggevallen. En een digitale vervangingstool kan nooit de fysische aanwezigheid vervangen. Lichaamstaal is immers ook taal. Dus hopelijk kan dat snel weer worden opgestart.”
“Tijdens de coronapandemie heb ik me opgegeven om te helpen bij Spaak, een vrijwilligersdienst van CM die administratieve ondersteuning aanbiedt aan zorgbehoevenden. Het is op afroep, wat wil zeggen dat ze me enkel contacteren als er een nood is. Dat lijkt me haalbaarder om vol te houden. Ik blijf in elk geval mijn best doen om andere mensen te helpen.”
3. Wat zijn de mooie momenten?
“Bij CODA vzw mocht ik een alleenstaande vrouw begeleiden. Ze had geen familie of vrienden die zich om haar bekommerden. Ik voelde dat mijn aanwezigheid haar enkele weken respijt heeft gegeven. De dame fleurde echt nog even op vooraleer ze in rust stierf.”
“Ook toen een jongere me de hand uitstak en me bedankte voor de aangeboden hulp als huiswerkbegeleider, was ik gepakt. Ik vind het mooi om de dankbaarheid van andere mensen te voelen, zonder dat je daar altijd de term mantelzorger op hoeft te kleven.”
4. Wat zijn de moeilijke momenten?
“Het wordt moeilijk wanneer de frustratie de bovenhand krijgt. Dat ligt niet altijd aan een persoon, maar vaak aan ‘het systeem’ waar je dan mee botst. Iemands gedrag kan je meestal nog een plaats geven. Een gevoel van onmacht is moeilijker te plaatsen. Daar wordt je mentaal moe van.”
5. Wat doe je om te ontspannen?
“Ik probeer te genieten van de dingen waar ik mee bezig ben, zonder al aan de volgende taak te denken. Want dat planmatig denken, brengt vaak spanning met zich mee. Echt ontspannen, doe ik wanneer ik ga wandelen, met of zonder mijn hond. Het is een moment van bezinning.”
“Ook klaarstaan voor de kinderen en kleinkinderen doe ik met plezier. Maar bovenal geniet ik van de tijd met mijn echtgenote.”
6. Maak je gebruik van enige vorm van dienstverlening?
“Mijn zus ging wekelijks kuisen bij vader en ik deed samen met vader zijn boodschappen en administratie. Verder kwam er een keer in de 14 dagen thuisverpleging langs. Na zijn ongevalletje kwam het Wit-Gele Kruis twee keer per dag langs. Meer hulp wilde mijn vader niet zomaar toelaten. Het was moeilijk en uiteindelijk was het vader zelf die vragende partij was om naar een woonzorgcentrum te gaan.”
7. Hoe hou je de balans tussen je werk, je privéleven en de zorg?
“Ik ben gelukkig met pensioen. En als de nood het hoogst is, komt het erop aan prioriteiten te stellen. Soms kan het niet anders dan zowel de hulpbehoevende als mezelf even teleur te stellen. Gelukkig kan ik rekenen op een begripvolle echtgenote die volledig achter mijn engagementen staat. Het is natuurlijk een leerschool. Zelf leer je uiteindelijk je grenzen wel kennen, want het aantal mensen dat je kan helpen is niet oneindig.”
8. Heb je een tip voor andere mantelzorgers?
“Zodra je voelt dat je teveel hooi op je vork neemt, moet je een pauze inlassen en nadenken of je met je opdracht kan doorgaan. Je bent niet onmisbaar en er is altijd wel een oplossing. Door erover te spreken, krijg je misschien de kracht om toch door te gaan, maar dan met duidelijkere of andere afspraken. Want niemand is gebaat bij een mantelzorger die er zelf onderdoor gaat, integendeel. Ik wens alle mantelzorgers, die mogen ervaren dat hun inzet waardevol is, heel veel succes!”
Meer weten over Roger? Bekijk zijn profiel voor de laatste updates en geef hem een warm hartje!
Om de twee weken kiezen wij een ‘mantelzorger van de week’ die we in de bloemetjes zetten. Ken of ben jij iemand die hiervoor in aanmerking komt? Stuur dan een mailtje naar info@ma-zo.be!
Bekijk alle 'Mantelzorgers v/d week'!
4 reacties
09 september 2021
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
0 reacties
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
0 reacties
Veel goeie moed Roger en ook uw echtgenote. Ge doet fantastisch goed werk, ik bewonder je. Hopelijk kun je dat nog lang doen met plezier
Camilla
Proficiat Roger! Je doet het schitterend samen met jouw echtgenote.
Een hartelijke groet,
Bea
beste Roger,
Je zegt het zo mooi: lichaamstaal -- wat iedereen begrijpen kan, ook bij dement zijn-- is ook taal. Bravo maar blijf goed zorg ook voor uw eigen dragen.
Beste Roger, hulp verlenen is mooi en ik lees dat je daarbij ook op hindernissen bent gebotst. Jammer dat het op die manier is dat je sommige zaken dan hebt moeten laten, dat zou niet mogen. Wat ik bewonder, is dat jouw zorgtaken zo verschillend zijn, van jeugd helpen tot iemand die palliatief is. Blijf de mooie momenten samen met je echtgenote koesteren, ook zij heeft je nodig en jij haar :-). Hetzelfde geldt voor je vader, natuurlijk. Nog veel plezier en voldoening.
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.