Ria zorgt voor haar man, die na een operatie aan het hart volledig verlamd is. Hem thuis verzorgen, was niet meer mogelijk. Hij verblijft nu in het rusthuis waar ze samen jarenlang vrijwilliger waren. Ria is er nog steeds vrijwilliger en dagelijks gaat ze langs bij haar man om hem te verzorgen en gezelschap te houden. Hoe ervaart Ria de zorg? Wij stelden haar onze acht mantelzorgvragen.
1. Hoe ben je mantelzorger geworden?
“In 1994 kreeg mijn man hartproblemen en werd hij voor de eerste keer geopereerd. Zijn aorta was gescheurd, normaal is dat dodelijk maar hij had geluk. Na een succesvolle operatie kon hij volledig revalideren. Wanneer hij op pensioen ging, hadden we dus nog enkele goede jaren samen vooraleer er een tweede operatie aan het hart nodig was. We konden nog even wachten, maar zijn hart was een tijdbom. Door te weinig zuurstof in de hersenen heeft hij na die tweede operatie een maand in coma gelegen. Hierdoor is hij volledig verlamd geraakt en is zijn kortetermijngeheugen aangetast. Hem thuis verzorgen lukte me niet. Nu verblijft hij in het rusthuis waar we beiden al 18 jaar vrijwilliger zijn.”
2. Hoe ervaar je de zorg?
“Ik heb de zorg uit handen moeten geven, maar dat wil niet zeggen dat ik daarom minder zorgen heb. Ik ben er heel de tijd mee bezig. Als de telefoon onverwachts gaat, vrees ik vaak het ergste. Aangezien mijn man niet meer goed kan spreken, is het moeilijk om met hem te overleggen. Ik moet alle beslissingen alleen nemen. Dus ik heb het gevoel dat ik mijn man wel nog heb, maar langs de andere kant ook niet meer.”
“Ik ga elke dag langs bij het rusthuis. Ik ben er altijd om hem eten te geven ’s middags en afhankelijk van de dag ook ’s morgens en ’s avonds. Ik werk er ook nog steeds als vrijwilliger. Af en toe help ik met klusjes of met de animatie en soms steek een handje toe in de keuken.”
“Wat ik wel een beetje jammer vind, is dat er geen specifieke lotgenotengroep bestaat voor mantelzorgers van iemand met een problematiek zoals die van mijn man. Ik ben wel eens naar de mantelzorggroep van Ziekenzorg CM gegaan, maar daar bestond het overgrote deel van de groep uit mantelzorgers die zorgden voor iemand met dementie. Daar heb ik natuurlijk niet zoveel aan. En dan voel ik me meteen een beetje een buitenstaander.”
3. Wat zijn de mooie momenten?
“Ik ben altijd in mijn nopjes wanneer het rusthuis een uitstapje organiseert. Dan doen we wel mee! Zo zijn we eens naar café Trappist gegaan voor Vaderdag of naar de ijsjesboerderij. Ik ga dan telkens mee omdat ik het beste weet hoe hij moet eten en drinken en wat hij het liefste wil.”
4. Wat zijn de moeilijke momenten?
“Het feit dat ik er alleen voor sta, vind ik het moeilijkste. Klusjes moet ik alleen zien te klaren en wanneer er een uitnodiging voor een feest in de bus valt, moet ik ofwel alleen gaan of niet. Hem meenemen is niet evident. Vaak weten mensen niet goed wat ze tegen hem moeten zeggen en dat maakt het een beetje ongemakkelijk. Voor mezelf is het ook niet echt genieten omdat ik toch heel de tijd met hem bezig ben.”
“Onlangs moest ik zijn nieuwe identiteitskaart ophalen bij de gemeente. Toen de vrouw van de gemeente zei dat zijn identiteitskaart tien jaar geldig was, kreeg ik het even moeilijk. Het werd me allemaal even te veel. Ik bedacht me: Ria, ga je dit echt nog tien jaar volhouden? Ik probeer van dag tot dag te leven. Maar soms vraag ik me af: wat heeft hij eigenlijk nog aan z’n leven? Hij komt zo weinig buiten: zijn kamer in het rusthuis is zijn wereld. Maar langs de andere kant wil ik hem natuurlijk ook helemaal niet kwijt.”
5. Wat doe je om te ontspannen?
“Ik ben actief bij Ziekenzorg CM en ik ben uitvaartvoorganger. Daarnaast ga ik al eens fietsen met PASAR. Er zijn wel regelmatig mensen die zich afvragen waarom ik nog als vrijwilliger bij Ziekenzorg CM werk, aangezien dat toch ook rond zorg draait. Voor mij is dat anders. Dat is plezant. En ik heb die momenten echt nodig, anders zou ik de zorg voor mijn man niet kunnen volhouden.”
“Binnenkort ga ik met de voorzitster Van PASAR op vakantie naar Oostenrijk. Dat is de eerste keer dat ik zoiets doe en ik vind het wel een beetje spannend. Maar ik voel ook dat ik het wel nodig heb. Soms reageer ik wat kortaf als er iets tegenzit. Ik heb al een hele planning opgemaakt voor wie hem ’s middags eten komt geven. Ik hoop enkel dat er niets ergs gebeurd wanneer ik weg ben.”
6. Maak je gebruik van enige vorm van dienstverlening?
“We maken enkel gebruik van de dienstverlening in het rusthuis.”
7. Hoe hou je de balans tussen de zorg, je job en je hobby’s?
“Als ik thuis ben, ben ik even uit de zorg. Moest ik die scheiding niet hebben, zou ik het niet volhouden denk ik. Ik zou hem nooit alleen kunnen laten en bijgevolg zou ik ook geen dingen kunnen plannen voor mezelf.”
8. Heb je een tip voor andere mantelzorgers?
“Thuis heb ik tijd voor mezelf. Wanneer je thuis iemand verzorgt, heb je dat niet of veel minder. Voldoende hulp inroepen is dan de boodschap én tijd voor jezelf inplannen. Je moet er eens tussenuit kunnen!”
“En voor de mensen die zorgen voor iemand in een rusthuis zou ik zeggen: durf eens iets voor jezelf te doen, zoals bijvoorbeeld op vakantie gaan. Je mag jezelf nooit vergeten!”
Meer weten over Ria? Bekijk haar profiel voor de laatste updates en geef haar een warm hartje!
Om de twee weken kiezen wij een ‘mantelzorger van de week’ die we in de bloemetjes zetten. Ken of ben jij iemand die hiervoor in aanmerking komt? Stuur dan een mailtje naar info@ma-zo.be!
Bekijk alle 'Mantelzorgers v/d week'!
2 reacties
17 juni 2016
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
0 reacties
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
0 reacties
De moed niet opgeven Ria! Ik ben er zeker van dat hij wel nog wat aan z'n leven heeft.
Heel wat bewondering voor jou Ria!
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.