My zorgt met heel veel liefde voor haar papa, die kampt met een aantal chronische aandoeningen. Haar papa zien aftakelen is bijzonder moeilijk en ook de balans tussen zorgen, leven en werken is niet evident. Maar wat zijn de mooie momenten? En hoe kan My even ontspannen? We stelden haar onze acht mantelzorgvragen.
1. Hoe ben je mantelzorger geworden?
“Mijn papa heeft, naast artrose, astma en diabetes, nierinsufficiëntie. Zijn nieren werken heel slecht en hij zit nu in het predialysetraject. Daarnaast gaat zijn gezichtsvermogen en gehoor erop achteruit. Door de combinatie van al deze chronische aandoeningen ben ik steeds meer voor papa gaan zorgen.”
“Ik ga mee naar ‘moeilijkere’ consultaties, doe zijn administratie, zie erop toe dat hij zijn medicatie neemt, doe boodschappen met hem, regel de eventuele thuiszorg en los computer-, televisie- en gsm-problemen op. Verder zorg ik ervoor dat hij nog buitenkomt. Hij woont sinds 1981 in België en is sinds 1996 weduwnaar. Nu hij een dagje ouder wordt, komt hij steeds minder onder de mensen, waardoor hij het Nederlands verleert.”
2. Hoe ervaar je de zorg?
“Mentaal is het zwaar. Door de taalbarrière ben ik vaak zijn enige link met de buitenwereld. Zijn isolement baart me zorgen. Vroeger, toen zijn ogen, oren en benen nog meewerkten, volgde hij vaak les, bijvoorbeeld Franse les, of nam hij de trein naar de andere kant van Vlaanderen om bij mensen op bezoek te gaan. Nu hij verhuisd is naar een appartement in een andere provincie is zijn netwerk beperkt tot mijn gezin.”
“Papa wil niemand ten laste zijn. Soms doet hij dingen die hij eigenlijk niet meer aankan. Of wanneer hij zijn eigen potje kookt, moet ik hem steeds wijzen op zijn dieetvoorschriften. Sommige van die regels vertaal je niet gemakkelijk naar de Aziatische keuken. Maar door zijn verminderde eetlust ben ik vaak gewoon al blij dat hij überhaupt iets eet.”
3. Wat zijn de mooie momenten?
“We genieten van simpele dingen, zoals een uitstapje naar de rommelmarkt. Hij is in een immer durende zoektocht verwikkeld naar de perfecte theepot (lacht). Maar ook eten is genieten. In onze cultuur zijn ouders nooit gul met liefdevolle woorden. Door eten te maken voor elkaar toon je affectie. Vroeger kookte papa graag voor ons. Nu hij op een klein appartement woont, kan hij niet langer uitgebreid koken. Daarom nodigt hij ons graag uit voor een simpel etentje in een restaurant, ook al heeft hij een beperkt inkomen.”
“Net voordat papa zijn fistel voor de nierdialyse kreeg, hebben we samen Parijs bezocht. Het was een last minute-beslissing, in de veronderstelling dat dit de eerste en laatste keer zou zijn. Het was echt ‘slow travelling’. Ondanks de pijn en vermoeidheid heeft papa er toch van genoten. We zijn uiteraard veel gaan eten. Hij fleurde helemaal op.”
4. Wat zijn de moeilijke momenten?
“Mijn papa is de enige nog levende grootouder van mijn zoontje. Mijn schoonvader is dit jaar onverwacht overleden. Door de zorg voor papa en het praktische geregel rond het overlijden van mijn schoonvader was er amper tijd om te rouwen. Dat voelt wat raar aan. De zorg voor papa zou bovendien vlotter verlopen, moest hij niet zo koppig zijn. Hij wil nog veel zelf doen. Maar het zou gemakkelijker zijn, moest hij extra zorg toelaten.”
“Het is moeilijk om papa te zien aftakelen. Recent was hij lelijk gevallen. Het is hartverscheurend hem zo kwetsbaar te zien. Na een leven lang te werken en voor anderen te zorgen, verdient hij een goede oude dag.”
5. Wat doe je om te ontspannen?
“Mijn man en ik houden van een goede serie. Soms gaan we uit eten of doen we een uitstapje. En als ik het ingepland krijg, ga ik graag iets eten met vriendinnen om wat bij te babbelen. Ook rondstruinen in ’t stad, en heel even voor niemand moeten zorgen, is ontspannend.”
6. Maak je gebruik van enige vorm van dienstverlening?
“Recent deden we beroep op het Wit-Gele Kruis voor wond- en nazorg van de fistel.”
7. Hoe hou je de balans tussen de zorg, je hobby’s en je familieleven?
“Momenteel is de balans niet echt in evenwicht. Eerst zorg ik dat papa min of meer oké is, dan mijn zoontje en dan mijn man. Zorgen voor mezelf komt op de laatste plaats. Soms zou ik mijn pieker- of empathieknopje even willen omdraaien.”
8. Heb je een tip voor andere mantelzorgers?
“Tips heb ik niet echt. Ik heb het gevoel dat ik zelf nog veel moet bijleren op het vlak van zelfzorg en het behouden van de balans tussen werken, leven en zorgen.”
Meer weten over My? Bekijk haar profiel voor de laatste updates en geef haar een warm hartje!
Om de twee weken kiezen wij een ‘mantelzorger van de week’ die we in de bloemetjes zetten. Ken of ben jij iemand die hiervoor in aanmerking komt? Stuur dan een mailtje naar info@ma-zo.be!
Bekijk alle 'Mantelzorgers v/d week'!
5 reacties
08 juni 2018
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
0 reacties
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
0 reacties
Wauw, lovenswaardig wat je doet, My! Doe zo verder en geniet wanneer het kan.
Groetjes, Lode
Je doet dat heel goed meisje. Samen eten vind ik ook heel belangrijk. Vroeger mijn moeder kookte altijd voor mij en nu ik altijd voor haar. Liefde gaat door de maag zeggen ze hier altijd
Een dikke pluim My!
Lieve groetjes,
Bea
Tof dat ge zo goed voor je vader zorgt dat geeft uiteraard voldoening.. Ikzelf heb ook voor beide ouders mantelzorgster geweest maar helaas heb ik ze over 3 jaar (met 4 maand tussen) allebei moeten afgeven aan de ROT ziekte kanker..ikzelf ben ook kankerpatiente maar we blijven positief... heel veel groetjes My en geef je papa een extra zoen van mij... nog veel moed meisje
Heel veel moed, kracht en sterkte toegewenst! Zorg ook goed voor jezelf.
Liefs, Greta
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.